Άδυτες Διαδρομές
Ταξιδιώτης ο άνθρωπος σε ένα Κοσμικό ταξίδι. Αστρική σκόνη που στροβιλίζεται και χορεύει στα ρεύματα και στις δίνες του Απείρου...
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2025
ΙΟΥΝΙΟΣ ΜΗΝΑΣ- ΘΕΡΙΣΤΗΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
Τετάρτη 18 Ιουνίου 2025
I would like to thank from the bottom of my heart the distinguished poet, author and publisher of CHIMERA-GLOBAL MAGAZINE mr AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI for the critical - semantic approach to my poem «REQUEST»
Ευχαριστώ από καρδιάς τον εκλεκτό ποιητή συγγραφέα και εκδότη του περιοδικού CHIMERA-GLOBAL MAGAZINE κύριο AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI για την κριτική - νοηματική προσέγγιση του ποιήματος μου «ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ»
https://mariakolovouroumelioti.blogspot.com/2013/06/blog-post.html .
Είμαι πολύ ευγνώμων. Εύχομαι πάντα επιτυχίες στον εκλεκτό ποιητή AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI. Να είναι υγιής, εμπνευσμένος, δημιουργικός! Ο Θεός να σας έχει καλά! Καλή συνέχεια στο αρεστό έργο σας!
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
I would like to thank from the bottom of my heart the distinguished poet, author and publisher of CHIMERA-GLOBAL MAGAZINE mr AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI for the critical - semantic approach to my poem «REQUEST»
https://mariakolovouroumelioti.blogspot.com/2013/06/blog-post.html .
I am very grateful. I always wish success to the distinguished poet AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI . May he be healthy, inspired, creative! May God bless you! ! Good luck with your favorite project!
Maria Kolovou Roumelioti
This poem, "REQUEST" by Maria Kolovou-Roumelioti, is an emotional meditation on the human condition, characterized by a sense of spiritual yearning amidst material pursuits. The poet, addressing an "angel," laments the "unfortunate fate of people," portraying them as "eternal walkers" trapped in the "narrow alleys of life." The core of the human struggle, as depicted, lies in the disconnect between the physical and the spiritual. People are shown "satisfying the flesh with pleasures, without ever satisfying the spirit." This creates a profound emptiness, a "burden of emptiness" that they carry. The imagery of "tired ants" is particularly striking, highlighting their relentless, almost instinctual, drive to accumulate, only to find their "dark warehouses" – perhaps symbolizing their inner selves or their accumulated worldly possessions – remain devoid of true illumination. They are "waiting for their catacombs, to flood with light," a powerful metaphor for their desperate hope for spiritual awakening or a meaningful purpose. The poem shifts from lament to an earnest plea in the final stanza. The speaker's "request" to the Angel is for a change in this unfortunate destiny, for "The fortunate path of Fate, opened to people." This isn't just a passive wish? it's an almost defiant challenge to the forces that seemingly dictate human suffering, a "taunting the malevolent deities, of mother Gaia!" This suggests a desire to transcend the limitations imposed by earthly existence and perhaps even a hope for divine intervention to guide humanity towards a more fulfilling, spiritually enlightened path.
-AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI
Αυτό το ποίημα, «ΑΙΤΗΣΗ» της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη, είναι ένας συναισθηματικός στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση πνευματικής λαχτάρας εν μέσω υλικών αναζητήσεων. Η ποιήτρια, απευθυνόμενη σε έναν «άγγελο», θρηνεί την «ατυχή μοίρα των ανθρώπων», απεικονίζοντάς τους ως «αιώνιους περιπατητές» παγιδευμένους στα «στενά σοκάκια της ζωής». Ο πυρήνας του ανθρώπινου αγώνα, όπως απεικονίζεται, έγκειται στην αποσύνδεση μεταξύ του φυσικού και του πνευματικού. Οι άνθρωποι παρουσιάζονται να «ικανοποιούν τη σάρκα με ηδονές, χωρίς ποτέ να ικανοποιούν το πνεύμα». Αυτό δημιουργεί ένα βαθύ κενό, ένα «βάρος κενού» που κουβαλούν. Η εικόνα των «κουρασμένων μυρμηγκιών» είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, υπογραμμίζοντας την αδιάκοπη, σχεδόν ενστικτώδη, ορμή τους να συσσωρεύουν, μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν ότι οι «σκοτεινές αποθήκες» τους - που ίσως συμβολίζουν τον εσωτερικό τους εαυτό ή τα συσσωρευμένα εγκόσμια υπάρχοντά τους - παραμένουν στερημένες αληθινής φώτισης. «Περιμένουν τις κατακόμβες τους, για να πλημμυρίσουν με φως», μια ισχυρή μεταφορά για την απεγνωσμένη ελπίδα τους για πνευματική αφύπνιση ή έναν ουσιαστικό σκοπό. Το ποίημα μετατοπίζεται από θρήνο σε μια ένθερμη έκκληση στην τελευταία στροφή. Το «αίτημα» του ομιλητή προς τον Άγγελο είναι για μια αλλαγή σε αυτό το δυσάρεστο πεπρωμένο, για «το ευτυχές μονοπάτι της Μοίρας, ανοιχτό στους ανθρώπους». Δεν πρόκειται απλώς για μια παθητική ευχή; είναι μια σχεδόν προκλητική πρόκληση στις δυνάμεις που φαινομενικά υπαγορεύουν τον ανθρώπινο πόνο, μια «χλευασμό των κακόβουλων θεοτήτων της μητέρας Γαίας!» Αυτό υποδηλώνει μια επιθυμία να ξεπεραστούν οι περιορισμοί που επιβάλλονται από την γήινη ύπαρξη και ίσως ακόμη και μια ελπίδα για θεϊκή παρέμβαση που θα καθοδηγήσει την ανθρωπότητα προς ένα πιο ικανοποιητικό, πνευματικά φωτισμένο μονοπάτι.
-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣΤΖΙ ΜΑΒΕΛΙ
Τρίτη 17 Ιουνίου 2025
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
![]() |
ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη |
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Τι κι αν ο ήλιος φωτίζει για όλο τον κόσμο:
Τρίτη, 17 Ιουνίου 2025
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Παρασκευή 6 Ιουνίου 2025
«ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ» κείμενο της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
«Τρέξτε!... Τρέξτε να προλάβετε!... Να καλυφτείτε! Να κρυφτείτε!....» ακούγονταν τρομαγμένες φωνές κι έπειτα… κραυγές πόνου, θανατερά ουρλιαχτά, ανακατεμένα με το πυκνό σύννεφο σκόνης που είχε ξεσηκωθεί απ’ τα χαλάσματα.
Απανωτοί κρότοι … Εκρήξεις…. Πυροβολισμοί… και κάτι ανθρώπινες φιγούρες καπνισμένες και γκρίζες. Πουδραρισμένες με σκόνη δυναμίτη….
Όλα, γύρω, συντρίμμια!... Ασάλευτα κορμιά κείτονταν ανάμεσά τους ….. Κάποια ζωσμένα την τελευταία αγωνία της ζωής … κι αλλά παραδομένα στον ανελέητο χορό του θανάτου με το αίμα να τρέχει ζεστό ακόμα από μύτη, στόμα, κεφάλι, καρδιά… κι από όπου αλλού τους είχε σημαδέψει το δρεπάνι του χάροντα, που αυτή την φορά είχε το πρόσωπο του ψυχοπομπού Ερμή.
Ένα πόδι στέκεται ορθό πλάι στο μισοσκεπασμένο από μπετόν κεφάλι του. Παρέμεινε ασάλευτος!... Άχνα δεν έβγαλε!... Η μπότα πάτησε διερευνητικά το ακάλυπτο από τη σκόνη άκρο του…. κι ο ψυχοπομπός του δώσε μια κλωτσιά ξεστομίζοντας μια βλασφημία!...
Φρικτό το πρόσωπο του πολέμου. Με μάτια γεμάτα ατελείωτο θάνατο!... Με χέρια ματωμένα… Μυαλά διασκορπισμένα…. και διαμελισμένα μέλη …. Όλα σε αποσύνθεση!....
Σταμάτα, ωρε αδελφέ !...
Τον ίδιο αέρα ανασαίνουμε.
Το ίδιο χώμα πατούμε!
Τον ίδιο ουρανό έχουμε σκέπασμα.
Δώσε τόπο στην οργή κι άφησε τα χέρια να ενωθούν στην ίδια προσευχή:
«Ειρήνη ημίν!»
6 Ιουνίου 2025
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
ΥΓ: Ο πίνακας είναι του Ισπανού καλλιτέχνη Σαλβαδόρ Νταλί «Το πρόσωπο του πολέμου», απεικονίζει μια μεγάλη νεκροκεφαλή, σε ένα ερημικό τοπίο, με καπνούς στον ουρανό, η οποία έχει μια έκφραση απόγνωσης και απελπισίας. Στο ανοιχτό της στόμα και στις τρύπες από τα μάτια του νεκρού, βλέπουμε μικρότερες νεκροκεφαλές, με την ίδια ακριβώς έκφραση με τη μεγαλύτερη νεκροκεφαλή και, μέσα στις τρύπες από τα δικά τους μάτια και στόματα, βλέπουμε ακόμα μικρότερες νεκροκεφαλές με την ίδια πάντα έκφραση με τη μεγάλη. Γύρω από τη μεγαλύτερη νεκροκεφαλή, βλέπουμε φίδια που είναι έτοιμα να τη δαγκώσουν.
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2025
"ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ" της Μαρίας Κολοβού Ρουμελίωτη
ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
Σας μοίραναν οι Μοίρες αφειδώλευτα
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2025
«ΠΟΡΤΡΕΤΟ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη