Ευχαριστώ από καρδιάς τον εκλεκτό ποιητή συγγραφέα και εκδότη του περιοδικού CHIMERA-GLOBAL MAGAZINE κύριο AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI για την κριτική - νοηματική προσέγγιση του ποιήματος μου «ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ»
https://mariakolovouroumelioti.blogspot.com/2013/06/blog-post.html .
Είμαι πολύ ευγνώμων. Εύχομαι πάντα επιτυχίες στον εκλεκτό ποιητή AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI. Να είναι υγιής, εμπνευσμένος, δημιουργικός! Ο Θεός να σας έχει καλά! Καλή συνέχεια στο αρεστό έργο σας!
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
I would like to thank from the bottom of my heart the distinguished poet, author and publisher of CHIMERA-GLOBAL MAGAZINE mr AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI for the critical - semantic approach to my poem «REQUEST»
https://mariakolovouroumelioti.blogspot.com/2013/06/blog-post.html .
I am very grateful. I always wish success to the distinguished poet AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI . May he be healthy, inspired, creative! May God bless you! ! Good luck with your favorite project!
Maria Kolovou Roumelioti
«ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ»
της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη
Λυπήσου άγγελέ μου
την κακότυχη μοίρα των ανθρώπων∙
αιώνιοι περιπατητές,
στα στενά σοκάκια της ζωής βαδίζουν
χορταίνοντας τη σάρκα με ηδονές,
χωρίς ποτέ να χορταίνουν το πνεύμα.
Στο αδιέξοδο τέρμα κάτι προσμένουν,
δίχως να ξέρουν «Τι» ακριβώς.
Μυρμήγκια κατάκοπα
που κουβαλούνε στην πλάτη τους
το φορτίο της κενότητας∙
ανηφορίζουν σαν μαύρες κουκίδες
στις σκοτεινές αποθήκες τους
περιμένοντας οι κατακόμβες τους
να πλημμυρίσουνε φως!
Παράκληση κάνω σ’ Εσένα Άγγελέ μου:
Τον καλότυχο δρόμο της Μοίρας
άνοιξε στους ανθρώπους,
βαυκαλίζοντας τις κακότροπες θεότητες
της μάνας Γαίας!...
14 Μαΐου 2012
«REQUEST»
by Maria Kolovou-Roumelioti
Be sorry, my angel.
the unfortunate fate of people;
eternal walkers,
In the narrow alleys of life they walk
Satisfying the flesh with pleasures,
without ever satisfying the spirit.
At the dead end they are expecting something,
without knowing "What" exactly.
Tired ants
that they carry on their backs
the burden of emptiness;
they rise like black dots
in their dark warehouses
waiting for their catacombs
to flood with light!
I make a request to You, my Angel:
The fortunate path of Fate
opened to people,
taunting the malevolent deities
of mother Gaia!...
May 14, 2012
Author Williamsji Maveli
This poem, "REQUEST" by Maria Kolovou-Roumelioti, is an
emotional meditation on the human condition, characterized by a sense of
spiritual yearning amidst material pursuits. The poet, addressing an
"angel," laments the "unfortunate fate of people,"
portraying them as "eternal walkers" trapped in the "narrow
alleys of life." The core of the human struggle, as depicted, lies in the
disconnect between the physical and the spiritual. People are shown
"satisfying the flesh with pleasures, without ever satisfying the
spirit." This creates a profound emptiness, a "burden of
emptiness" that they carry. The imagery of "tired ants" is
particularly striking, highlighting their relentless, almost instinctual, drive
to accumulate, only to find their "dark warehouses" – perhaps
symbolizing their inner selves or their accumulated worldly possessions –
remain devoid of true illumination. They are "waiting for their catacombs,
to flood with light," a powerful metaphor for their desperate hope for
spiritual awakening or a meaningful purpose. The poem shifts from lament to an
earnest plea in the final stanza. The speaker's "request" to the
Angel is for a change in this unfortunate destiny, for "The fortunate path
of Fate, opened to people." This isn't just a passive wish? it's an almost
defiant challenge to the forces that seemingly dictate human suffering, a
"taunting the malevolent deities, of mother Gaia!" This suggests a
desire to transcend the limitations imposed by earthly existence and perhaps
even a hope for divine intervention to guide humanity towards a more
fulfilling, spiritually enlightened path.
-AUTHOR WILLIAMSJI MAVELI
Αυτό
το ποίημα, «ΑΙΤΗΣΗ» της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη, είναι ένας συναισθηματικός
στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση
πνευματικής λαχτάρας εν μέσω υλικών αναζητήσεων. Η ποιήτρια, απευθυνόμενη σε
έναν «άγγελο», θρηνεί την «ατυχή μοίρα των ανθρώπων», απεικονίζοντάς τους ως
«αιώνιους περιπατητές» παγιδευμένους στα «στενά σοκάκια της ζωής». Ο πυρήνας
του ανθρώπινου αγώνα, όπως απεικονίζεται, έγκειται στην αποσύνδεση μεταξύ του
φυσικού και του πνευματικού. Οι άνθρωποι παρουσιάζονται να «ικανοποιούν τη
σάρκα με ηδονές, χωρίς ποτέ να ικανοποιούν το πνεύμα». Αυτό δημιουργεί ένα βαθύ
κενό, ένα «βάρος κενού» που κουβαλούν. Η εικόνα των «κουρασμένων μυρμηγκιών»
είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, υπογραμμίζοντας την αδιάκοπη, σχεδόν ενστικτώδη,
ορμή τους να συσσωρεύουν, μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν ότι οι «σκοτεινές
αποθήκες» τους - που ίσως συμβολίζουν τον εσωτερικό τους εαυτό ή τα
συσσωρευμένα εγκόσμια υπάρχοντά τους - παραμένουν στερημένες αληθινής φώτισης.
«Περιμένουν τις κατακόμβες τους, για να πλημμυρίσουν με φως», μια ισχυρή
μεταφορά για την απεγνωσμένη ελπίδα τους για πνευματική αφύπνιση ή έναν
ουσιαστικό σκοπό. Το ποίημα μετατοπίζεται από θρήνο σε μια ένθερμη έκκληση στην
τελευταία στροφή. Το «αίτημα» του ομιλητή προς τον Άγγελο είναι για μια αλλαγή
σε αυτό το δυσάρεστο πεπρωμένο, για «το ευτυχές μονοπάτι της Μοίρας, ανοιχτό
στους ανθρώπους». Δεν πρόκειται απλώς για μια παθητική ευχή; είναι μια σχεδόν
προκλητική πρόκληση στις δυνάμεις που φαινομενικά υπαγορεύουν τον ανθρώπινο
πόνο, μια «χλευασμό των κακόβουλων θεοτήτων της μητέρας Γαίας!» Αυτό υποδηλώνει
μια επιθυμία να ξεπεραστούν οι περιορισμοί που επιβάλλονται από την γήινη
ύπαρξη και ίσως ακόμη και μια ελπίδα για θεϊκή παρέμβαση που θα καθοδηγήσει την
ανθρωπότητα προς ένα πιο ικανοποιητικό, πνευματικά φωτισμένο μονοπάτι.
-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣΤΖΙ ΜΑΒΕΛΙ
