Κοιτάζω τον ουρανό
Απέραντος
Ασύνορος
Δίχως όρια μοιράζεται
Σε χαϊδεύουν σύννεφα και ακτίνες
Σε ξυπνούν καταιγίδες και αστραπές
Κάθε μέρα επιστρέφει
στη θάλασσα των λογισμών
τα κύματα φουσκώνει
Με το βαπόρι της ζωής σε ταξιδεύει
Για να μαζέψεις κοχύλια
Βότσαλα
Λουλούδια του ωκεανού
Κι από ψηλά σε αγναντεύει
Ζωντανός
Άγριος
Συναρπαστικός
Ακριβώς όπως η ζωή
Που ποτέ δεν είναι ίδια
Ποτέ μονότονη
Μα πάντα απρόβλεπτη!...
17 Μάη 2024
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη