ΥΜΝΟς ΣΤΗ ΓένΝΑ
Πρώτη ανάσα,
κραυγή ζωής!
Έκανες εντός μου
να λουλουδιάσουν όνειρα
ανασταίνοντας πόθους,
Εμβάσματα διαιώνισης
καρπών στιγμών ευλογημένων.
Ψυχή της σαρκός μου,
ύμνε αγγελικέ,
δόνηση πόθου,
μεταλαμπάδευση ελπίδας,
φροντίδα θεών,
δρόμημα σάρκας:
Με σπάργανα ντύθηκες
δια χειρός, Ελεύθειας,
ρίχτηκες στις αγκάλες
μου
καρπέ, ζωοδότρας μήτρας,
σαν ζωής κάλεσμα, ηχηρό!
Ποταμέ ρέουσας ζωής,
ανάσα ουράνιου στόχου,
της
διαδρομής μου διώχνεις το νεφέλιο.
Η γέννησή σου πρόσδωσε
ουσία και νόημα
στην πορεία του Αγώνα μας!
Πέμπτη, 14 Μαρτίου 2013
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη