Για δεύτερη φορά στην Ελλάδα θα γίνει το 5ο φεστιβάλ ποίησης γυναικών Ελλάδας Μεξικού, στα Ψαχνά Ευβοίας, στις 22 Αυγούστου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5ο φεστιβάλ ποίησης γυναικών

Δεύτερη φορά στην Ελλάδα

Ψαχνά Ευβοίας

Ελλάδα Μεξικό

22 Αυγούστου

 

Συμμετέχω με το ποίημα:

 

ΑΧ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΜΟΥ ΛΕΥΚΟ 

 

Αχ περιστέρι μου λευκό

που ‘χεις τον ήλιο οδηγό

χτυπήθηκες με βέλη˙

‘βαλαν στο σπίτι σου φωτιά

κάνοντας στάχτη τη φωλιά

και σου ‘σπασαν τα μέλη.

 

Βγάζει το αίμα σου κραυγή

πως έχει ο πόλεμος βουή

που τη χαρά σωπαίνει˙

βλέπεις κορίτσια να θρηνούν

μανάδες να μοιρολογούν

η μέρα όταν πεθαίνει. 

 

Άπληστοι μπήκαν με σπαθιά

και σου αρπάξαν τη μπουκιά

που ‘χες για τα παιδιά σου˙

μόνα έχουν μείνει στη γωνιά

προσμένοντας την ξαστεριά

πιασμένα απ’ τα φτερά σου.

 

Αχ περιστέρι μου λευκό

που ‘χεις το θάνατο εχθρό

και τη ζωή για φίλη˙

κλαις τώρα μ’ αναφιλητά

τα σκοτωμένα σου παιδιά

που έπεσαν Απρίλη.

 

Προσμένεις να αναστηθούν

όταν τα κρίνα θα ανθούν

σε επιτάφιου στέμμα ˙

κι αν η ευχή σου γεννηθεί

παντού χαρά θα σκορπιστεί

μαζί με αγάπης σπέρμα.

 

Αχ περιστέρι μου λευκό

στο ράμφος έχεις φυλακτό

του Νώε την ελπίδα˙

φέρνεις την άνθιση ξανά

εκεί που η έχθρα σταματά

κι η ειρήνη έχει πατρίδα! 

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, ΟΤΑΝ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙ!... (Κείμενο της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη, εμπνευσμένο από άλλες εποχές)

Ελαιογραφία "Σπουδί στον Πικάσο" της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, ΟΤΑΝ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙ!...

(Κείμενο της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη, εμπνευσμένο από άλλες εποχές)

 

Αχ, εκείνος, ο έφηβος, Αύγουστος, με το χνούδι στο πηγούνι: όλο στα ατρύγητα αμπέλια μπαινόβγαινε! Βολτάριζε τα κλήματα και γέμιζε το καπέλο του σταφύλια για να κεράσει ρόγες, τις άγουρες κοπελιές.

Μονοσάνδαλος κι αλλοπαρμένος έτρεχε τις στράτες κυνηγώντας τζιτζίκια.

Ροβόλαγε τις πλαγιές. Σκαρφάλωνε κυπαρίσσια κι έψαχνε θεοπούλια σε φωλιές. Κρυβόταν σε αφάνες και νεράγκαθα να πιάσει το αλογάκι της Παναγιάς στης Νερομάνας τη βρύση. Ένιβε το πρόσωπό του με τρεχάτο νερό. Μούσκευε το λινό του πουκάμισο και πήγαινε ίσια να ξαπλώσει ανέμελος κάτω από τα θεόρατα πλατάνια για να μη τον τρελάνει ο Ήλιος. Στο τέλος σημάδευε με την σφεντόνα τις αμυγδαλιές και τσάκιζε τ’ αμύγδαλα!

Ορεσίβιος ήταν, και το πόδι του δεν είχε πατήσει ποτέ σε ακροθαλασσιά, μήτε είχε ποτιστεί το κορμί του στου κύματος την αλμύρα. Ακουστά, μόνο, τα είχε τα θαλασσοπούλια, τους αχινούς και τα κοχύλια… Κι όλο φανταζόταν πως, ο κάμπος ήταν η θάλασσα και τα αεροπλάνα που πετούσαν ψηλά, ήταν τα θαλασσοπούλια που ταξίδευαν … και δεν είχε καθόλου μυαλό για δουλειά! Τον είχε χτυπήσει η ζέστη κατακούτελα!

Τη μια τον έβρισκες στο βουνό για μεσημεριάτικο τραγούδι με τα τζιτζίκια…

την άλλη στο βαρκό για χασούρα με καβούρια και νερόφιδα, μακροβούτια και αραλίκι στο ποτάμι. Καβαλούσε το άτι του κι όπου ήθελε πήγαινε!

Ανέμιζαν τα μαλλιά του και συλλογιζόταν ταξίδια μακρινά!

Για όσο ήταν ακόμη άγουρος και κρατούσε καλοκαίρι: Ο Αύγουστος λουζόταν στης Νερομάνας τα νερά. Μα σαν πέρασαν κάμποσοι Ιούληδες κι αγρίευε το χνούδι στο πηγούνι του, δεν τον χωρούσε ο τόπος! Τις νύχτες, όταν τ’ άστρα βγαίνανε σεργιάνι στο αλώνι του ουρανού: εκείνος έκανε καντάδες έξω από το παραθύρι της αγαπημένης του. Ακροπατώντας ανέβαινε τα σκαλιά της για να μην τον προδώσει το αυγουστιάτικο φεγγάρι και τρύπωνε στην κάμαρα. Της έταζε τον ουρανό με τ’ άστρα και γένια γέμιζε το πηγούνι του!

 

Γράφτηκε Κυριακή, 4 Αυγούστου 2024

 

Κείμενο και ζωγραφικό έργο "Σπουδί στον Πικάσο" της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

ΚΑΛΟ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΗΝΑ!

 

 

 

 

 

 

 

Η καλύτερη μουσική στον κόσμο
είναι αυτή του ανέμου,
της παλίρροιας,
των πουλιών και
της αναπνοής της θάλασσας!

Κάνετε ησυχία
να αφουγκραστούμε
του κοχυλιού το σύρσιμο
στο βάθος του ωκεανού
προτού γίνουμε απολιθώματα!.....

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη