 |
| Αλεξάνδρας Παυλίδου Θωμά |
Αφιέρωμα σε μη ζώντες Συγγραφείς και Ποιητές «Στη μνήμη της Αλεξάνδρας Παυλίδου Θωμά» από τη Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Η Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά υπήρξε φίλη για αρκετά χρόνια. Αφορμή της γνωριμίας μας υπήρξε ένα ποίημα μου που είχε εκδοθεί σε ένα τόμο της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών, «Διεθνής Γιορτή Ποιητών», Αφιέρωμα στο Αυγουστιάτικο Φεγγάρι της Αθήνας το 2011. «Παρήγορα λόγια» λεγόταν το ποίημα… Με πήρε τηλέφωνο κι άκουσα τη γλυκιά της φωνή!
«Ονομάζομαι Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά. Διάβασα το ποίημα σου στην ανθολογία της Δ.Ε.Ε.Λ και μου άρεσε πάρα πολύ. Επίτρεψέ μου να το τραγουδάω στα εγγόνια μου!...»
Είπαμε πολλά! Ανταλλάξαμε στοιχεία επικοινωνίας και κάπως έτσι ξεκίνησε η φιλία μας. Ποτέ όμως δεν ειδωθήκαμε από κοντά!..
Είχαμε τακτική επικοινωνία και μου έδινε συμβουλές για το λογοτεχνικό χώρο. Ήταν σεμνή, μαχητική, δοτική, γνήσια ψυχή! Είχαμε αμοιβαίο σεβασμό κι αγάπη στη φιλία μας. Κάτι σαν μάνα με κόρη.
Στην τελευταία μας τηλεφωνική επικοινωνία η φωνή της έβγαινε με δυσκολία... Στεναχωρήθηκα πολύ που άκουσα αυτό τον βράχο της αγάπης, της πίστης και της θέλησης, με εύθραυστη φωνή ... Κατάλαβα πως πλησίαζε το τέλος κι αρνιόμουν να το δεκτό!... Μετά από εκείνο το τηλέφωνο δεν επικοινώνησα ξανά μαζί της ...
Πάντα εναπόθετε τα προβλήματα της στην πρόνοια του Θεού. Δεν αγανάκτησε ποτέ της. «Ο Θεός μου έδωσε περισσότερα από όσα Του ζήτησα, έλεγε. Δεν μπορώ να του ζητήσω τίποτα περισσότερο!»
Αφότου γνωριστήκαμε, κάποια μέρα ο ταχυδρόμος μου έφερε ένα πακέτο. Ήταν ένα πακέτο γεμάτο με βιβλία από την κυρία Αλεξάνδρα! Δύο βιβλία δικά της: το «Μπίρομ Μπίρομ Λέλημ Λέλημ» και «Γριές και άγριες», δύο του πατέρα της, Βασιλείου Παυλίδου: το παραμύθι «Καλικάντζαροι και ο Παυλάκης» και «Οι Αλβανοτσάμηδες της Περιοχής Παραμυθιάς και η κατοχή» και δύο του συζύγου της, Χρίστου Θωμά: «Μοιρολόγια» και « Ήρωες της Ντουσκάρας».
Με ευλάβεια και ιερή προσήλωση τα κράτησα στα χέρια μου και τα μελέτησα όλα. Τώρα όμως θα κάνω αναφορά για τα δυο λαμπερά διαμάντια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της αείμνηστης Αλεξάνδρας Παυλίδου Θωμά - (ενός εξαίρετου Ανθρώπου κι Ελευθέρου Σκοπευτή της Γνώσης, κόρη του αείμνηστου Δασκάλου, Λαογράφου και Ιστορικού απ’ την Παραμυθιά Θεσπρωτίας, Βασίλη Παυλίδη ή Παύλου, και συζύγου του Χρίστου Ιωάννου Θωμά απ’ το Πολύδωρο Ντουσκάρας, Δημοσιογράφου, Ποιητή και Χρονογράφου): το «Μπίρομ Μπίρομ Λέλημ Λέλημ» και «Γριές και άγριες» γραμμένα με την εξαίρετη γραφίδα της πένα της.
Το «Μπίρομ Μπίρομ Λέλημ Λέλημ» είναι αφιερωμένο στις γυναίκες της γενέτειρα της και της γενιάς της, για τους αγώνες τους, για την ελπίδα και τη λευτεριά που μας παρέδωσαν. Ελένη- Ελένη- Ελένη- Βιργινία και στον πατέρα της που πάντα έδινε σε πατρίδα, οικογένεια, σχολείο. Στο συγκεκριμένο βιβλία γράφει η συγγραφέας του έργου: «Αγάπησα πολύ αυτές τις γυναίκες. Προσπάθησα να μπω στην ψυχή τους, να κλέψω το μαγνάδι των δακρύων τους, που το έκαναν χαμόγελο ζωής και το ακουμπούσαν πάνω μου σαν πέπλο αειφόρου δύναμης».
Στο συγγραφικό έργο «Γριές και άγριες» το οποίο περιλαμβάνει εκατό (100) ιστορίες, γίνεται μια ανατομία στις ρίζες της φυλής μας από την ακτινοβολία του χθες, του σήμερα, του αύριο, με ατόφια ηπειρώτικη γλώσσα και ιδιωματισμούς για το χωροχρόνο του λόγου.
«Οι γριές μου είναι αληθινές, μας πει η συγγραφέας του έργου. Έζησαν, μου διηγήθηκαν, κατέγραψα. Δεν μου είπαν παρά μόνο την αλήθεια. Τη δική τους αλήθεια. Μια αλήθεια που μολογάει η ζωή τους, την αληθινή, χωρίς σάλτες κι αρώματα».
Δεν έβρισκα λόγια να την ευχαριστήσω που μου έστειλε τα βιβλία της και κράτησα στα χέρια μου το θησαυρό που δημιούργησε με τη γραφίδα της πένα της και τη δύναμη της ψυχής της! Σας μιλώ ειλικρινά, με το που άνοιξα το πακέτο με τα βιβλία της, ρίχτηκα μονορούφι στη μελέτη τους. Δάκρια κατάβρεχαν τα μάγουλά μου και ρίγη διαπερνούσαν το σώμα μου! Με προσήλωση, σεβασμό κι αγάπη έσκυψα κάνοντας την ενδοσκόπησή μου στα ΣΥΓ-ΚΛΟ-ΝΙ-ΣΤΙ-ΚΑ έργα της: «Μπίρομ Μπίρομ Λέλημ Λέλημ» και «ΓΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΡΙΕΣ» τα οποία συμπληρώνουν το ένα το άλλο, και μέσα απ’ τα βιώματά των ηρωίδων της ξεπρόβαλλαν οι Ηρωικές τους ψυχές.
Ριζωμένη η αφήγηση στην γλώσσα της Ελληνικής μας φυλής αναδεικνύει τον πλούτο, τις παραδόσεις μας και τη σοφία λαϊκών ανθρώπων αλλοτινών γενεών.
Από τον πρόλογο ξεχώρισα τη διακριτή- πλεονεκτική χρησιμοποίηση της γλώσσας μας, των διδαχών της ζωής και την αγάπη της για τη γενέτειρα πατρίδα όπου γέννησε και γαλούχησε ήρωες.
Τα γραφόμενά της κλέβουν πράγματι το μαγδάνι των δακρύων αυτών των γυναικών και δίνουν τροφή για αειφόρο δύναμη. Ακέραιες αλήθειες ξεπηδούν, λόγια μεγάλης σοφίας, αποστάγματα ζωών! Τα βιβλία της παρακαταθήκη για όλους εμάς που διαβαίνουμε πίσω της. Μας άνοιξε καθάριους – φωτεινούς ορίζοντες και μας διδάσκει αυτά που της δίδαξαν οι Ηρωίδες της: Πως ποτέ δεν πρέπει να ξεχαστούν οι Αξίες, οι Θυσίες και η Αγάπη που διδάχτηκε και εφάρμοσε. Με ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής μολογούσε τον ανελέητο πόνο τους που τις δυνάμωσε για να υπερνικούν το φόβο και τη παραίτηση.
Ηρωίδες μανάδες! Ηρωίδες γριές! (Είτε λεγόντουσαν: Βάβω Λένη, Βέργω, Σταυριανή, Πανωραία…, όλες είπαν την δική τους ιστορία και δίδαξαν με τις πράξεις τους).
Ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό γυναικείων χαρακτήρων συμπληρώνουν το πάζλ της ζωής. Με το χρωστήρα της πένας της ζωντάνεψαν μνήμες, σαγηνευτικά ακούσματα με τον μαγευτικό αυλό των δικών της ανθρώπων.
Μάζεψε τη γύρη απ’ τους ανθούς και γέμισε την κυψέλη του μυαλού μας. Τα βιβλία της είναι, Αφύπνιση συνείδησης, με τα αποστάγματα των ρήσεων έτοιμα για τροφή. Σαν τη Νεράιδα της αφήγησης της (που ετοίμαζε προίκες για τους αγαπημένους της πριν αποχωρήσει για το μεγάλο της ταξίδι..), μας άφησε κληρονομιά! Σαν καλός θεριστής θέρισε τα καρποφόρα στάχυα και μας τα προσέφερε καλοψημένο- μυρωδάτο ψωμί στην Τράπεζα της Γνώσης με παραδειγματικά αψεγάδιαστο τρόπο. Παντού επικρατεί η σύνεση, η αγωνία και ο αγώνας για ζωή και προσφορά. Μέσα απ’ τα βιβλία της ξεφύτρωσαν αθάνατες αλήθειες βάζοντας «κατά πάντα» τον άνθρωπο της ματαιότητας, ορθώνοντας το ανάστημα των ηρωίδων σε θέση υπεράνθρωπη.
Αξιολάτρευτη μανούλα! Αξιολάτρευτη γιαγιά, Βάβω Αλεξάνδρα! Ξεχώρισε με τη μοναδικότητά της!
Στο πρόσωπό της είδα τους δικούς μου αγαπημένους ανθρώπους που χρόνια με γαλουχούσαν σύμφωνα με τα πρότυπα που είχε κι εκείνη . Πραγματικά σας μιλώ! Τα λόγια της ήταν θησαυρός στην ψυχής μου. Απόδιωξε απ’ τη ζήση της κάθε όργιο συναίσθημα κι έδινε το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ με την παραδειγματικά ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ συμπεριφορά της!
Αιωνία η μνήμη της!
ΠΟΣΟ Σ' ΑΓΑΠΩ της Αλεξάνδρας Παυλίδου Θωμά.
