Από τις εκδόσεις «ΤΟ ΔΟΝΤΙ» κυκλοφόρησε πρόσφατα το μυθιστόρημα της Μαρίας Κολοβού – Ρουμελιώτη με τον τίτλο «ΑΛΦΕΣ». Η λέξη όπως διαβάζουμε στο λαογραφικό σημειωματάριο – γλωσσάρι που παραθέτει η συγγραφέας στο τέλος του βιβλίου σημαίνει τα βιβλία και κάθε φύλλο χαρτιού με σημάδια γραφής.
Πρόκειται περισσότερο για μια λαογραφική και λογοτεχνική αποτύπωση τριών μανάδων διαφορετικού χαρακτήρα που μας μεταφέρουν στη ζωή της ελληνικής υπαίθρου με την ομορφιά της, τις παραδόσεις της, τα ήθη και τα έθιμά της, τις ιδέες και τις αξίες της, τις προκαταλήψεις της και την εν γένει κοινωνικοοικονομική κατάστασή της, έτσι όπως την κληρονόμησε και έζησε η συγγραφέας παρά ένα μυθιστόρημα με την κλασική σημασία του όρου. Και θα πρέπει να δεχτούμε ότι η «παρέκκλιση» της Μ. Κολοβού από την κλασική μυθιστοριογραφία ήταν ωφέλιμη για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί ευτυχώς απαλλαχτήκαμε από το διάβασμα ενός ακόμα μυθιστορήματος με τα συνηθισμένα ερωτικά τρίγωνα, τους σουρεαλιστικούς έρωτες, δολοφονίες, συγκρούσεις μεγαλοεταιρειών, υπόκοσμο και όλα τα συναφή που απασχολούν και την ελληνοτουρκοβραζιλιάνικη τηλοψία μας, και δεύτερον γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψουμε ότι λίγα χιλιόμετρα μακριά από το φράγμα του αστικού μας περιβάλλοντος και λίγα – ίσως – χρόνια από τον ορίζοντα που διαμορφώνει η νέα τάξη πραγμάτων, υπάρχει μια άλλη ζωή. Και η ανακάλυψη είναι σπουδαία. Γιατί μπροστά στην ισοπεδωτική λαίλαπα που μας απειλεί η όποια περιγραφή της ετερότητας μας είναι πολύτιμη.
Η Μ. Κολοβού με αφορμή την πορεία των τριών μανάδων, της ανύπαντρης, της φτωχής κι αγράμματης και της σύγχρονης που πιστεύει στις ηθικές αξίες των προγόνων της, βρίσκει την ευκαιρία να μας παρουσιάσει ένα τεράστιο ψυχογράφημα της γυναίκας – κυρίως – της υπαίθρου αφενός και αφετέρου μια λεπτομερειακή λαογραφικά και κοινωνιολογικά εικόνα της αγροτικής ζωής. Κίνητρό της η αγάπη για τον άνθρωπο, ανυπόκριτη και απαλλαγμένη από κάθε ιδιοτέλεια, και η αγάπη για την ζωή έτσι όπως απλή αλλά όμορφη την έζησε και ιδανική όπως την οραματίστηκε. Και αυτήν ακριβώς προσπαθεί να αποτυπώσει στα 26 κεφάλαια του βιβλίου της με την ειλικρίνεια και το σεβασμό που απαιτεί μια αληθινή εξομολόγηση μπροστά στα μάτια των αναγνωστών του βιβλίου της. Συσσωρευμένες εμπειρίες είκοσι περίπου ετών χρειάστηκαν άλλα τόσα για να πάρουν τη μορφή ενός πληθωρικού πεζογραφήματος – που σε κάποια σημεία διανθίζεται και με στίχους - που συνομολογεί άπειρες και παντοειδείς αναμνήσεις έτοιμες να αντιπαλέψουν τον απόλυτα προκαθορισμένο και μηχανοκρατούμενο ανθρώπινο τύπο που διαμορφώνεται σήμερα.
Η Μαρία Κολοβού – Ρουμελιώτη φαίνεται ότι έχει μια πλούσια πείρα ζωής στην ύπαιθρο και φρόντισε να μάθει και να ενστερνισθεί και την πείρα πολλών γεροντότερων ανθρώπων του περιβαλλοντός της. Και αυτή ακριβώς προσπαθεί να μας μεταγγίσει χωρίς να την ενοχλεί το γεγονός ότι δεν θα χαρακτηρισθεί νεωτεριστική. Αυτό δεν σημαίνει ότι η συγγραφή της δεν είναι πρωτότυπη. Γιατί ο αναγνώστης από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια θα διαπιστώσει ότι η καταγραφή παραδοσιακών εικόνων ζωής είναι ασφαλώς πρωτοτυπία, ιδιαίτερα στην εποχή των δήθεν τολμηρών περιγραφικών αναζητήσεων.
Και πράγματι η συγγραφέας στους «ΑΛΦΕΣ» της αφήνει πεντακάθαρα τα σημάδια εκείνων των αξιών της ζωής που οι σύγχρονες γενιές μόνον ως πρωτοτυπία μπορούν να βιώσουν γιατί δυστυχώς αυτές έχουν γκρεμιστεί και ισοπεδωθεί από απάνθρωπες «πρωτοτυπίες» που έχουν κατακλύσει τις σύγχρονες κοινωνίες. Ο δρόμος του γυρισμού της Μ.Κ. – Ρ. είναι για την αναζήτηση της αγάπης. Το ταξίδι της στους «ΑΛΦΕΣ» οδηγεί στο μυστικό της αγάπης, στην χαρά της αυτοθυσίας και στην μαγεία της ευτυχίας. Και αυτό είναι αληθινή πρωτοτυπία στην εποχή του τρόμου, της αδιαφορίας και της αδικίας που προελαύνουν ακάθεκτες στον ψυχισμό μας. Έχει καταφέρει η Μ. Κ. – Ρ. την όποια διαίσθησή της για την πορεία τον ανθρώπου, τις όποιες διαθέσεις της για τη γυναίκα, το παιδί και τον άνθρωπο γενικά, τις όποιες μελαγχολίες και απογοητεύσεις της από το πληγωμένο περιβάλλον μας – φυσικό και κοινωνικό – και τους όποιους πόθους της για ένα καλύτερο αύριο, όλα όσα λογχίζουν χρόνια τώρα τη ψυχή της, όχι μόνο να τ’ αποτυπώσει στις 275 σελίδες του βιβλίου της για να εκφρασθεί αλλά κυρίως να ξυπνήσει και τα δικά μας ναρκωμένα συναισθήματα και να εμφυσήσει στα στήθια μας τον εξαγνισμό με λέξεις μελωδικές που περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο της ξεχασμένης ΑΓΑΠΗΣ για τη ζωή, τη φύση, τον άνθρωπο και τον Θεό.
https://www.gnomip.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου