"ΑΤΙΤΛΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ" της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη

Άνθρωπε, 

στα απραγματοποίητα όνειρά σου

που ειδυλλιακά μοιάζουν,

ενεδρεύει η προσωπική σου κόλαση.

Κι αν σε σοφούς δασκάλους μαθήτευσες,

πως το κακό να αποφεύγεις,

μάθε, πως το καλό, πολλές φορές

άσπονδος εχθρός της ευτυχίας σου γίνεται.

Μπορεί μέσα στην τόση ομορφιά σου

να τραγουδάς  της  άνοιξης τραγούδια

στέλνοντας παντού τη μελωδία της χαράς,

ακόμη κι όταν η καρδιά σου πάψει να χτυπά,

όμως, κάτω απ’ τη σκέπη της καλοσύνης σου

μυριάδες έχθρες ξεφυτρώνουν

γιατί φθονούν οι άνθρωποι το χαμόγελο 

της ξένης ευτυχίας.

Τότε, γνωρίζω καλά πως οι προσευχές σου 

με λυγμούς θα προσπαθούν να ημερώσουν 

εξαγριωμένους ωκεανούς

που σκαν' τα κύματά τους στα ματωμένα ακροδάχτυλα   

της ψυχής σου, προσμένοντας συντετριμμένος να εξυγιάνεις

τις πληγές  με βότανα συμπαντικά.

6 Δεκεμβρίου 2012

 Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη