«ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΝΟΗΣ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ» του Παναγιώτη Κουμπούρα - Α΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης στον 34ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Π.Ε.Λ. 2016

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΝΟΗΣ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ

α΄ Γη

Στης άγιας γης τα χώματα δακρύζουν τα ξεφτέρια ,
βαστάει ο πατέρας θυμιατό κι η μάνα το βαγγέλιο .
Και μια ψυχή μικρού παιδιού , ανάλαφρη κι αιθέρια
με ξεραμένα όνειρα και παγωμένο γέλιο
φεύγει , πετάει στους ουρανούς και πάει να βρει τ’ αστέρια .
β΄ Νερό 
Το αγιασμένο σου νερό , ασέβεια το μολύνει .
Πώς φαρμακώθης θάλασσα με τόσο ανθρώπων πόνο ;
Πώς στένεψαν οι ορίζοντες και της ζωής η κρήνη
αίμα ξεβράζει και χολή από ανόσιο φόνο ;
Άμοιρο προσφυγόπουλο , υγρή αγκαλιά σε κλείνει .
γ΄ Αέρας
Καθάριε αέρα μου , αγνέ , ανάσα και πνοή μου ,
βραχνάς στοιχειώθης πνιγηρός , κόμπος στα σωθικά μου ,
στους πέντε ανέμους σκόρπισες τ’ αδύναμο σκαρί μου .
Ήρθαν φουρτούνες δολερές , μάτια μου παιδικά μου ,
της τρικυμίας τα πανιά σάβανο στο κορμί μου .
δ΄ Φωτιά
Κι εσύ φωτιά μου θεϊκή , των αντιθέτων μείγμα ,
ψυχρή καρδιά μου πέτρινη , πώς μού ’ καψες τα στήθεια ;
Λειώσαν του Ικάρου τα φτερά , της αδικίας στίγμα ,
και στο αμόνι της φθοράς θρύμματα η αλήθεια .
Ρίχνουν τα βρέφη στην πυρά . Φως με σκοτάδι . Ρήγμα …
ε΄ Πνεύμα
Πνεύμα , αιώνιο , αθάνατο , ποια παρακμή σε δέρνει ;
Φαιδρή μωρία πλάνεψε τις παρυφές της σκέψης .
Το Τίποτα έγινε θεσμός . Κανείς δεν καταφέρνει
σε κρύο τάφο Ηθικής νέα ζωή να θρέψεις .
Άστραφτε η κόψη σου , σπαθί . Τώρα , κεφάλια παίρνει …
στ΄ Ελλάδα
Πατρίδα Ελλάδα μου , πληγή του Προμηθέα δεσμώτη ,
τα όρνια τρων τα σπλάχνα σου κι εσύ δεμένη μένεις .
Στο έσχατο είσαι το σκαλί . Θ’ ανέβεις πάλι πρώτη
όταν από τα πάθια σου αρχίσεις να μαθαίνεις .
Σαν είν’ οι ρίζες σου γερές δε θα πεθάνει η Νιότη !

Παναγιώτης Κουμπούρας