Ποίηση του Γιάννη Α. Μαντά.

 

ΥΠΟΣΧΕΣΗ

Θα ξανάρθω μια μέρα κοντά σου

όταν κλείσει του χρόνου ο κύκλος

θα χαϊδέψω ξανά τα μαλλιά σου

και του κόρφου σου ανθούς θα μυρίσω.

Θα ’ναι μέρα χαρούμενη κι άγια

σαν με δεις στου σπιτιού το κατώφλι

θα νομίζεις πως σου ’καναν μάγια

σου το λέω, τ’ ακούς, θα γυρίσω.

 

Στης κοιλιά σου την άχραντη χώρα

το παιδί μας καλή μου σκιρτάει

είμ’ εγώ που σε γέμισα οπώρα

θα ξανάρθω γυναίκα κοντά σου.

Τώρα κλαίει γοργά το ρολόι

κι όλο λες “μη μου φεύγεις καλέ μου”

κι είναι ο χτύπος σωστό μοιρολόι

μα θα ’ρθώ θα γυρίσω κοντά σου.

Χερουβικό κι ασπίδα μου

ανάπαψη του νου μου

μετάληψη κι ανάσα μου

μητέρα του παιδιού μου!

 

Να θυμάσαι καλή να θυμάσαι

θα γυρίσω μια μέρα κοντά σου

θα γυρίσω σ’ εσέ μη φοβάσαι

για να δω τον ανθό της κοιλιάς σου.

Στα ραδιόφωνα θα ηχούν ευαγγέλια

δε θα παίζουν παιάνες πολέμου

θα ’ναι μέρα με ήλιο με γέλια

και θ’ ανθίζουν ξανά τα λουλούδια.

Στα βουνά θα σιωπούν τα κανόνια

δε θα σκιάζουν οι ήχοι της μάχης

εγώ θα ’μαι κοντά σου αιώνια

να σου λέω αγάπης τραγούδια.

Το μωρό θα κοιμάται στην κούνια

θα σου λέω ιστορίες πολέμου

θα γελάνε τα μάτια σου τότε

και θα λες “δεν φοβάμαι καλέ μου”.

Χερουβικό κι ελπίδα μου
ανάπαψη του νου μου
μετάληψη κι ανάσα μου
μητέρα του παιδιού μου!

Γιάννης Α. Μαντάς 

Πηγή:issuu.com/fonilogotexnwn -  (Φωνή Λογοτεχνών , τεύχος: 33, σελίδα: 36 )