Σαν άνοιξα τα μάτια κι αντίκρισα τον ήλιο:
Ήπια δροσοσταλίδες απ' της ελιάς το φύλλο
βαπτίζοντας τη μέρα, με της χαράς το χρώμα!
Ω, τι ευλογία, το φως να ανασαίνεις
και τους πικρούς καημούς στη θάλασσα να πλένεις!
Να ψήνει η αλμύρα τις ανοιχτές πληγές σου
και οι γελαστές λιακάδες να γίνονται αδελφές σου!
16 Απρίλη 2024
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Γεμάτο ομορφιά, χάρη και ζήση και αυτό σου το ποίημα, Μαρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Ευχαριστώ πολύ αγαπητέ Γιάννη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σας μέρα!
Με υγεία και δημιουργική διάθεση !
Καλή συνέχεια!