ΑΙΜΑΤΙΝΑ ΠΟΤΑΜΙΑ
Μου ‘χουν τσακίσει τα φτερά, το πέταγμα φοβούμαι‧
έχουν λιμνάσει τα νερά, σε βούρκο περπατούμε.
Βδέλλες ρουφούν το αίμα μας, αργά αργά το πίνουν‧
κι εκεί που πάλει η φλέβα μας, χτικιό και πύον φτύνουν.
Αν είσαι άστρο, φώτιζε, αν είσαι φόβος, φύγε‧
κι αν είσαι ιδέα… αερικό… μες στην ψυχή μας
μείνε!
Για να χτιστεί το όνειρο η Λευτεριά να ανθίσει
και ποταμός το αίμα μας, τα τείχη να γκρεμίσει
!...
27 Νοέμβρη 2024
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου