ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ...
Η ψυχή μπαίνει στο σώμα από το στόμα
στεριώνοντας το κορμί
και βγαίνει απ' το μυαλό
αυτού του κόσμου!
Χάνεται στην κοσμοχαλασιά...
κι αδυνατεί να βρει το δρόμο της επιστροφής!..
Τότε, από μόνη της η ψυχή
σκοτώνει τη ζωή μέσα σου!.....
Κάπως, έτσι, παρατάει η ψυχή τον άνθρωπο!...
Βρίσκει πόρτα ανοιχτή στο σώμα
και μπαίνει από το στόμα,
την ώρα που η Αγάπη ταΐζει
της Ύπαρξης την ανάγκη για αγάπη κι επαφή και στεριώνει το κορμί με την αγάπη της...
Και βγαίνει απ' το μυαλό...
Καθώς εκείνο παλεύει και αντιμάχεται τον άνθρωπο μέσα του.
Χάνεται το μυαλό στην ομίχλη
που απλώνει το χάος γύρω του
και δεν βρίσκει το δρόμο της επιστροφής
την ψυχή να ακολουθήσει....
με αποτέλεσμα να περιφέρεται η ψυχή, ελεύθερη,
αποκομμένη από το σώμα...αφήνοντας το μυαλό να πεθάνει...
Τετάρτη
, 29 Ιανουαρίου 2025
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Το ποίημα δεν έχει σχέση με τον τίτλο Μαρία μου. Μόνο λόγια του αέρα δεν είναι. Μια τελετουργία στιγμών με αφετηρία και τέλος διαδρομής. Απλή, καθαρή γραφή με λόγο οικείο, ζωντανό, γεμάτος αλήθειες. Συγχαρητήρια Μαρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα αγαπητή μου φίλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο!
Μήπως και η ψυχή δεν είναι αέρας;... Πνοή ζωής που όταν σταματήσει επέρχεται η άπνοια του Θανάτου;
Καλό μήνα να έχετε!