Χρόνια πολλά στην Ποίηση και σε όλους τους άοκνους εργάτες της!
Η ποίηση δεν είναι οίηση!...
Είναι περιδίνηση της ψυχής και δρόμος προς την αυτογνωσία!
Είναι ιός και ίαση!
Είναι ίαμα και δοκιμασία!....
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη
Mε το χαμόγελο του στοχασμού ανδρώθηκες
για μια πατρίδα ονειρική οδεύεις
Με την ορμή του Πήγασου φτερώθηκες
σε θύελλες κι ανέμους όλο παλεύεις.
Με το ραβδί της Μούσας εμαγεύτηκες
Των ραψωδών τους στίχους όλους ήπιες
Με το κρασί του Όμηρου εσύ μέθυσες
Στων αθανάτων το παλάτι μέσα μπήκες.
Κι ο Ήλιος φως σου χάραξε στο απόμερο
Κι η Ανδρομέδα σου φανέρωσε το δρόμο
Σε ‘λουσε η Δόξα δροσερό ροδόσταμο
και σ’ άφησε για να περάσεις χώρο.
Κι είδα σε άστρα και φεγγάρια να εικονίζεται
η λάμψη η καθάρια των ωραίων
Ο λόγος των ανθρώπων να ευμορφίζεται
Τα λάθη να διορθώνεις των χυδαίων.
Να ‘ρθω κι εγώ μαζί σου παρακάλεσα
Δούλος πιστός, για σένα να δουλέψω
Να σπάσουν οι αλυσίδες της αβύσσους μου
και τις πληγές του κόσμου μήπως γιατρέψω.
Κραυγές κι ωδίνες είδα τότε να ημερεύουνε
μες σε λευκά χαρτιά και υγρή μελάνι
κι απ’ το λιμάνι της καρδιάς να κλέβουνε
ζητιάνοι της χαράς, πανάγιο λιβάνι.
Και με το νου σκληρό διαμάντι, έκοψα
δάφνης κλωνάρια απ’ αγγέλων περιβόλια
Και με αγρύπνια πολυήμερη επλεύρισα
της Μελπομένης τα χρυσά σαλόνια.
Κι απ’ την βδομάδα των παθών σου, μύρο ακριβό
πήρα κι εγώ δύο σταλιές κι έλουσα τη σκέψη
Να γράψω από καρδιάς, λόγο ευλαβικό
για σένα ποιητή! Που έχεις χαρίσει στους λαούς το μέλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου