Τι μικρός
που είναι ο κόσμος!
Όλοι τους
ίδιους δρόμους περιδιαβάζουμε.
Σκοντάφτουμε…
Σηκωνόμαστε… Προχωρούμε!
Κι όλοι
μας κάποτε συναπαντιόμαστε
Στο ίδιο σημείο να ξεκινήσουμε
ξανά απ’ την
αρχή
το ίδιο ακριβώς ταξίδι μέσα στο
χρόνο.
Και το
ταξίδι φαντάζει μακρύ.
Κι εκεί
που πιστεύουμε πως ποτέ δεν τελειώνει,
φτάνουμε στο
τερματισμό μ’ ένα ανασασμό,
κατάκοποι
και καταϊδρωμένοι…
Μα το
ταξίδι είναι μακρύ!
Κι εκεί
που πιστεύουμε ότι τελειώνει…
Νέοι
δρόμοι ανοίγονται,
καινούργιοι
οδοιπόροι περιμένουν
να πάρουν
τη σκυτάλη μας ,
τις
αποσκευές μας ,
ξεδιψώντας
με το νερό της πηγής
που
κουβαλούμε.
Κι
έρχονται αυγές και δειλινά.
Αιώνες,
τώρα, ίδιο τούτο το ιδρόκοπο ταξίδι .
Δίχως ξαπόσταμα τα ίδια βήματα βηματίζουμε,
βαριά,
κολλημένα στο χώμα.
Το χώμα:
μπουχός από τα ποδοβολητά της
λαοθάλασσάς μας!
Σκόνη
αιωρούμενη συναντάει τον Χτίστη της !
Κάπου
μακριά φωτίζει ο φανοστάτης!
Με
άσβεστο φως
ο φάρος
στο λιμάνι προορισμού!
Πάντα στην
προκαθορισμένη διαδρομή
όλοι μαζί να
στήνουμε κυκλικό χορό με τους
Αιώνες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.
21 Οκτωβρίου 2014
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου