«Είναι νεκροί κι οι ζωντανοί που σαν νεκροί ζούνε...» της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη

Είναι νεκροί  κι οι ζωντανοί,

που σαν νεκροί ζούνε

μέσα  σε  κόσμο άκοσμο

που μυρίζει μούχλα και δυσωδία…

Ο ήλιος, κλάπηκε!

Ο Αέρας, κλάπηκε!

Το Νερό, κλάπηκε!

Τα βασιλικά φρυγανισμένα στις γλάστρες...

Ούτε το Δάκρυ, ούτε το Φως τα αναγεννά.

Άραγε...

Πρόλαβε ο σπόρος τους να καρπίσει

ή μήπως ευνουχίστηκε;

Η απάντηση θα δοθεί

όταν εορταστεί  Ταφή κι  Ανάσταση μαζί!

8 Μάρτη 2013

Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη