Γυμνός πορεύτηκα
ζωσμένος τους ιμάντες του φορτίου.
Τις πεθυμιές πισθάγκωνα τις έδεσα
κραυγάζοντας να με ξεπροβοδίζουν.
Σε ασφοδίλια πάτησα
κι ασπάλαθα
τρύπησαν το κορμί μου.
Έγινα εικόνα διάφανη…
Προσπάθησα να λευτερωθώ.
Αιωρούμενος πάνω απ’ τα πάθη
φλόγες καβούρδιζαν τις σάρκες μου
κι αλλόφρονα οσμίζονταν
της γης μου όλα τα δώρα…
Στις στάχτες θα αφήσω να φλέγεται η εικόνα μου.
Να την ξορκίσουν οι εχθροί
και δίκαια να δικάσουν
γιατί σαν μοίραζα τα ιμάτια:
Οι φίλοι με έντυναν με ειρωνείας γέλια…
Τρίτη, 1 Δεκεμβρίου 2015
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη
"ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΟΣ" Θαυμάσιος πίνακας. Ως προς την τεχνοτροπία του μου θυμίζει Γκιόγια "3 Μαίου1808" Θολούρα χρωμάτων απεικωνίζει το δράμα σε συνδυασμό με το κυρίαρχο φως ως μαρτυρία προς τον θάνατο. Γεράσιμος Μ.Λυμπεράτος Σύδνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή