ΜΕ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΥΔΩΡ ΖΥΜΩΜΕΝΑ…
Στα σπάργανα της γης
εγκυμονεί η ζωή.
Φουσκώνει το σπόρι
κλεισμένο
στου ήλιου τις φούχτες.
Χνουδάτο τριαντάφυλλο,
άρωμα απαλό,
στου Απρίλη το μπούστο
με γιοφύλλια
στο φως
η ελπίδα προβάλει.
Κάτω από στέγες οχυρά,
χελιδόνι η αγάπη,
με νιόφερτη ελπίδα
χτίζει φωλιές
τραγουδώντας.
Ντρέπεται η ανεμώνη
το χάδι του Μάη.
Στα μαλλιά του
πλέκεται
στεφάνι ακάνθινο
του Γολγοθά και της ανάστασης
αχώριστο ταίρι.
Στη σάρκα της πέτρας
εγκυμονεί η θέληση,
η δύναμη του λιθοξόου,
η αποδοχή, η παραίτηση,
με χώμα και ύδωρ ζυμωμένες….
Πέμπτη, 16 Μαρτίου 2017
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου