ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΧΗΤΗ
(Αφιερωμένο στο Γιώργο)
Απόψε το αστεράκι μου δεν είχε ανάπαυση. Ανδρώθηκε απότομα. Σήκωσε
ανάστημα με μιας. Έβγαλε το κεφαλάκι του έξω απ’ το κάλυμμα της νύχτας.
Τυλιγμένο στα σπάργανά της, πνιγόταν. Καντήλια τα ματάκια του.
Ανυπομονούσε τον ερχομό της μέρας να αντικρίσει. Να δράξει τα όπλα του. Μολύβι
και χαρτί. Να ζωγραφίσει με την λάμψη του δικούς του ορίζοντες.
Σήμερα τα αστεράκι μου σηκώθηκε αχάραγο. Βαπτίστηκε στο λουτρό της ζωής.
Πήρε το χρίσμα του μαχητή. Το μπόι της ωριμότητας. Ήπιε ένα παραπανίσιο
καφεδάκι μοιράζοντας την αγωνία του με το δικό του τραγούδι.
Καθημερινώς το ευλογούσαν οι ευχές. Οι προσευχές φώτιζαν
την ψυχή του. Τώρα, του αγίου το χέρι κουρδίζει τη σκέψη του
καθοδηγώντας την πένα του. Το αστεράκι μου καλπάζει με τα φτερά του
αχαλίνωτου Πήγασου. Ποιους ωκεανούς και ποιους χείμαρρους διαβαίνει;
Πάνω στα μαλλιά του σαν να ‘χει ανατείλει ο ήλιος.
Καλή επιτυχία αστέρι μου!
Καλή επιτυχία!
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου