«ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΟΥ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΟΥ

Οι ήρωες μου δεν παραιτήθηκαν ποτέ!

Αναγνωρίζουν τα παλιά μονοπάτια..

Ξέρουν  να επιμένουν. Να προχωρούν.

Πλάι  στις γκρεμισμένες χελιδονοφωλιές να παραστέκουν.

Να μαζεύουν ένα ένα τα θρυμματισμένα κομμάτια

του σβολιασμένου πηλού, του ζυμωμένου με αίμα.

Να  χτίζουν εκ νέου ελπιδοφόρες εστίες.

Οι ήρωες μου δεν  υποκύπτουν στην ανελέητη 

μοίρα των καιρών. Δεν θέλουν να  μένουν ανέστιοι.

Ανέλπιδοι. Ανοχύρωτοι. Με δίχως σκέπη στο κεφάλι.

Στα ιδρωμένα τους χέρια πλάθουν το ξεραμένο χώμα.

Ανοίγουν αυλακιές

να μπει το νερό στο αυλάκι. Να γένει το θαύμα της ζωής.

Μέσα  απ’ τα χαλάσματα να ζωντανέψει η ομόνοια.

Να ανθίζουν τα χρυσάνθεμα και οι δάφνες

στα  πληγωμένα στήθη των νεκρών. Να γουργουρίσει

ο ιδρώτας κάτω απ’ τον ζεστό ήλιο.

Να βγάλει φτέρωμα το περιστέρι  της ειρήνης.

Να φτερουγίσει η λευτεριά  στο γαλάζιο εύρος  του νου.

Να τιτιβίσει η ζωή  σα χελιδόνι με το χτίσιμο μιας καινούργιας  φωλιάς.

Οι ήρωες μου δεν παραιτήθηκαν ποτέ! Ακόμα προχωράνε.

Διαβαίνουν θάλασσες και στεριές  γαζωμένοι από σφαίρες.

Από το τρύπιο τους ρούχο ξεχειλίζει το παράπονο,

του λεύτερου ανθρώπου η αδιαφορία…

 

Οι ήρωες μου δεν παραιτήθηκαν ποτέ.

Ανεγείρουν  συνειδήσεις. Ανεγείρουν ανθρωπιά. Ανεγείρουν δικαιοσύνη.

Πέμπτη, 14 Δεκεμβρίου 2017