«Ολική επαναφορά» Του Μάκη Πιτσαλίδη

«Στα σφαγεία του πλούτου το αίμα ‘γρασάρει’

την αδράνεια της λογικής.

Εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο

θεωρούμε φαντασίωση και ουτοπία τον μεγάκοσμο.

Μόνο αστάθμητοι παράγοντες

μπορούν να πραγματώσουν την ολική επαναφορά».

«Ολική επαναφορά»Του Μάκη Πιτσαλίδη

Στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, ένζωα ρομπότ νάνοι στο μπόι του ανθρώπου, νανίσκοι στην αλήθεια της ζωής. Εποχή των μεταρρυθμίσεων, έτσι ονομάζουν την εξευγενισμένη δουλεία του ανθρώπου οικονομικοί εγκέφαλοι του παγανισμού του πλούτου. Και σύμφωνα με την εκδοχή των κανιβαλιστών, «οι άνθρωποι ζουν πάνω από το όριο των δυνατοτήτων τους». Έτσι ανακαλύφθηκε το λογισμικό της πτωχοποίησης. Οι συντελεστές του ΔΝΤ, η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, οι οικονομικοί θεραπευτές των Eurogroup. Και οι άνθρωποι βρέθηκαν να περπατούν στην έρημο. Την ημέρα με τη δίψα μέσα στο καμίνι, τη νύχτα με την πείνα μέσα στην παγωνιά. Με εφιαλτικά ενύπνια να ταράσσουν ακόμη και το θάνατό τους.

Κι ύστερα ήρθαν οι γύπες. Με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Τη θεοποίηση του ευρώ. Τα αργύρια της αλληλεγγύης. Το δικαίωμα της ισοτιμίας εταίρων. Την ευγενή και ασύμμετρη απειλή του δυτικού πολιτισμού.

Κι ύστερα ήρθαν οι σωτήρες. Με τα πακέτα των μεταρρυθμίσεων. Με τις περγαμηνές εντολών των δανειστών. Με το δικό τους μοναδικό οικονομικό υπερόπλο. Συνεπικουρούμενο από το θεό που σώζει κάθε χώρα ξεχωριστά. «Ο θεός σώζει τις Η.Π.Α.». «Ο θεός της Ελλάδας». «Ο Αλλάχ του χαλιφάτου». Και πάει λέγοντας.

Κι ύστερα ήρθαν τα τηλεοπτικά «φρικιά». Να αγιοποιήσουν τον οσιομάρτυρα Μνημόνιο. Μιάσματα της ανθρώπινης τραγωδίας φορούν την τήβεννο της θεοσύνης για να σκεπάσουν το βέβηλον των λόγων και των πράξεών τους. Να πλασάρουν είδωλα-σταρ σαν το ελιξίριο θεραπείας των δυστυχημάτων της πατρίδας και του ανθρώπου

Κι ύστερα ήρθε ο στοχευμένος με νέες μεθόδους αποκάλυψης θρησκευτικός φανατισμός. Προσφυγιά, εγκληματικότητα, φτωχοποίηση, πολιτισμός κάθε είδους ναρκωτικών έξαρσης και έξαψης. Ανακυκλώνοντας όλα τα παθολογικά σύνδρομα της ανθρώπινης φύσης. Προσωπική επιβίωση, ιδιοτέλεια, απληστία, μεταφυσική υστερία, Βαβελισμός, αδράνεια στα φαινόμενα της παρακμής. Όλα δρομολογημένα και προσαρμοσμένα στον «προσωπικό ορισμό». Ενώ γύρω ο κόσμος ναυαγός στον ωκεανό της δυστυχίας. Η προβολή, λειτουργία και πράξη της πραγματικής κουλτούρας υπάρχει μόνον ως επετειακή εκδήλωση.

Κι ύστερα ήρθε η μετανάστευση. Με το πτυχίο σε κορνίζα για την οψιόν αγοράς. Με το ρατσισμό στην ελευθερία του φιλελευθερισμού. Με την εκδούλευση στα πεδία του απονενοημένου.

Και πάντα έρχονται και υπάρχουν οι Αιρετικοί. Να αποκαλύπτουν την αθλιότητα των πραγμάτων. Να μιλούν για το μέρισμα ζωής όλων. Να ομολογούν: «Ένας είναι ο Θεός και είναι εντός σου. Ανακάλυψέ Τον. Είναι ο εαυτός σου».

Αυτός ο κόσμος ήρθε από μακριά και δεν μπορεί να πάει μακριά. Δεν υπάρχει αναφορά και στήριγμα για το μυαλό, την καρδιά, το συναίσθημα. Τώρα υπάρχουν στην αγορά εργασίας «εταιρίες εργολάβων θανάτου». Με αντικείμενο εργασιών «ενοικιάσεις πολεμικού εργατικού δυναμικού», εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Έλυσαν τα χέρια «ακραιφνών πατριδοκάπηλων», «μαχητών της θεοσύνης», «υπερασπιστών της ελευθερίας», «εραστών της δημοκρατίας».

Ο πλούτος αγοράζει και ανατροφοδοτείται από ανανεώσιμες πηγές ερειπίων. Σπαρακτικά διαπιστώνει ο ποιητής: «Στα σφαγεία του πλούτου το αίμα ‘γρασάρει’ την αδράνεια της λογικής. Εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο θεωρούμε φαντασίωση και ουτοπία τον μεγάκοσμο. Μόνο αστάθμητοι παράγοντες μπορούν να πραγματώσουν την ολική επαναφορά».

Και το παραμύθι τελειώνει εν δικαιοσύνη θεού και ανθρώπων, με το μάγο Μίδα πασιχαρή και αλαζονικό να βγάζει από το καπέλο του τον Χάρο.

Μάκης Πιτσαλίδης