Ρομποτ
-Μη
διαμαρτύρεσαι, ρομποτάκι μου,
σε κούρδισα
νωρίς το πρωί‧
η μπαταρία
σου θα αντέξει
όσο δε θα ‘χεις λογική‧
την κεφαλή
σου μη την καταστρέφεις,
τα
γραναζάκια σου τα λάδωσα πολύ,
ψυχίατροι θα
φέρουν σε δισκία το φαΐ σου,
όταν θα παύσει
η αντοχή.
Κοίταξε πόσοι
ακολουθούν το βήμα σου το κουρδισμένο!
Μίμοι έγιναν οι
άνθρωποι
ψάχνοντας
τους παλμούς των σωθικών σου
ακολουθώντας
τη ρουτίνα των ρυθμών σου!
Μη
διαμαρτύρεσαι, ρομποτάκι μου,
θα ‘χεις
συντρόφους αρκετούς
ως τα
εβδομηκοστά σου γενέθλια.
Γέμισαν οι
χωματερές διπλώματα κορνιζαρισμένα…
Μη
διαμαρτύρεσαι, ρομποτάκι μου,
τα δικά σου
πτυχία τα έχεις στο συρτάρι με τα
υπόλοιπα αριστεία.
Το προσδόκιμο
της ζωής ανεβαίνει. Έχεις χρόνο…
Η πολλή δουλειά θρέφει τον αφέντη σου!
Θα σε
κουρδίσω αποβραδίς
με μια
δραχμούλα παλαιάς κοπής.
Μη
διαμαρτύρεσαι, ρομποτάκι μου!
-Δεν διαμαρτύρομαι, αφέντη μου!
Αντέχω για
πολλά φορτώματα.
Το λάδωμα σου,
το τρανό, κάνει κακό‧
τα δισκία του
ψυχίατρου είναι πανδαισία
ταιριαστά με τα γεύματα
της Τράπεζας Αγάπης…
Δείξε λιγάκι
κατανόηση
κι εγώ θ’
αντέξω για πολύ…
Να ξεπληρώσω
το καλό που
μου έκανες
πριν τα
τεντώσω!
Την λέω την
«καλημέρα…» κι ας έχει συννεφιά‧
θα σπάσω και την
αναδουλειά
με μια
κλωτσιά στα αχαμνά
εκείνων που θέλουν τους ανθρώπους στρατιώτες
με δίχως
ντουφέκια, σε εμπόλεμη ζώνη.
Αυτό που δεν
αντέχω
να γίνω
σκουριασμένη βίδα σε χωματερή
δίχως να
προλάβω να αγοράσω γράσο,
να αλείψω τα
γρανάζια μου, πριν λασκάρουν
απ’ τη μεγάλη
πίεση.
Χαλάρωσε αφέντη μου... Θα κάψεις
το σκληρό δίσκο!..
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου