ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Θυμάμαι…
πέρασαν
αιώνες από τότε
που χτίστηκα
πόντο πόντο
στην ιερή
ακτή του σύμπαντος
εισπνέοντας
την άδυτη ανάσα Του
Εκεί
ανταμωθήκαμε…
στο
κέντρο του ορίζοντα
χώμα
ασχημάτιστο
να
μεταλλάσσομαι στα χέρια Του
Αιώνια να ζυμώνομαι
το φως και την πηκτή ομίχλη
το φως και την πηκτή ομίχλη
κι έπειτα
το στόμα μου
ν’ ανοίγω
να ρουφώ
τη βροχή των
δακρύων μας
Γης κι
ουρανό κοινώνησα
βαπτίστηκα
την άρρηκτη αλήθεια Του
αφήνοντας
στο όστρακο
της γης
το αλμυρό χαμόγελό μου
να μαυλίζει
το ρίγος
της
ατελεύτητης συμπόνιας Του!….
Πέμπτη, 12
Δεκεμβρίου 2019
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Ο Λόγος και ο ποιητικός σου οίστρος πάντα συγκινεί. Να το ξέρεις. Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόψε η νύχτα ας είναι γεμάτη απ’ το φως που θα φωτίσει τις καρδιές και το δρόμο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά Μαρία μου!
Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!