ΑΦΑΝΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
Τις νύχτες θρηνεί, αφανής ποιητής,
μια
ακτίνα φωτός περιμένει‧
μιας
μοιραίας ιδέας τον οίστρο. Αρκεί!
Η ψυχή, το σθένος, φαρδαίνει.
Να
μπορούσε για λίγο σε γιορτή γελαστός
δύο
στίχους τ’ Ορφέα ν’ παίξει‧
μ’
ένα κόσμιο πόνο, αρκετά πακτωλό,
ραψωδός
η χαρά του, να τρέξει.
Μα
μένει αιωνίως, αφανής στιχουργός,
αοιδός
μιας μεγάλης ιδέας‧
τον
καίει σα φωτιά ο κάθε παλμός,
σφυγμός
κι αδελφός μιας αρχαίας παρέας…
Αφανής
ποιητής! Δεν το ξέρει κανείς
πόση
πλήξη μπορεί να σκοτώσει
με
μια πένα, φαρμάκι, σε Κενταύρου πληγή,
που
μ’ ωδίνες της γέννας τον έχει κεντρώσει.
Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 2022
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Την αγάπη για την ποίηση, το όνειρο, την απογοήτευση, μαρτυρεί η εκφραστική ποιότητα του λόγου σου, που όπως πάντα είναι απολαυστικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Μαρία μου! Καλοτάξιδο και το βιβλίο σου, να βρει ανοιχτές τις καρδιές των αναγνωστών.
Καλές γιορτινές μέρες με υγεία και χαρά!
Σ' ευχαριστώ Αννίκα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου υγεία και κάθε καλό.
Καλές γιορτές να περάσεις με τους ανθρώπους που αγαπάς και σ' αγαπούν.
Πολύ αγαπώ αυτό το κλασικό είδος ποίησης, Μαρία μου. Και στα ποιήματά σου το βρίσκω να ανθεί και να μάς γεμίζει με ομορφιά και εξαίρετα συναισθήματα. Την καλησπέρα μου και καλή βδομάδα κορίτσι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή