ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ ΤΟΣΟ ΦΩΣ
Πώς να αντέξω τόσο φως;
Ήλιε μου, με τυφλώνεις!
Κι ας σέρνομαι στα σκοτεινά:
Με βρίσκεις! Με σηκώνεις!
Στα σύννεφα πετώ με εσέ!
Μα όλο κοιτάζω κάτω.....
Απ' τα φτερά σου αφήνομαι
και ξαναπιάνω πάτο!
Όφις, εγώ! Δεντρί, εσύ!
Το χώμα τρώω και σμίγω.
Στις ρίζες κουλουριάζομαι
κι αλάργα αλάργα σβήνω!.....
Χάνομαι μες την άβυσσο.
Στο χώμα σιγολιώνω.
Καίει φωτιά τα σωθικά
Το φως ξανανταμώνω!....
Γράφτηκε 22 Απρίλη 2025
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Χριστος Ανεστη, χρονια πολλα Μαρια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκομη ενα υπεροχο ποίημά σου!
Κική Κωνσταντινου "εκφρασου" μπλοκ
Χριστός Ανέστη, Μαρία μου! Πολύ όμορφο το ποίημά σου, καλή μου φίλη. Κάθε μου ευχή στην οικογένειά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη Μαρία μου! Χρόνια Πολλά με υγεία και αγάπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφος στίχος! Το φως της ψυχής να φωτίζει τους δρόμους μας! Να είσαι καλά!
Χρόνια πολλά αγαπητή μου φίλη! Αληθώς ο Κύριος!
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ευχές σας!
Καλή Πρωτομαγιά να έχετε! Κάθε καλό σε εσάς και στην οικογένειά σας!