 |
Αν δεν είχε ερμηνευτεί το φαινόμενο της βροχής, ίσως κάποιος ονειροπόλος στοχαστής να επέμενε πως, η βροχή είναι τα δάκρυα του Ουρανού, που πέφτουν στη Γη για να ξεπλύνουν τις πληγές της!....
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ο Θεός μας λυπήθηκε κι άφησε τ' άστρα να κατεβάσουν τα μάτια τους στη γη!...
Κι ήρθαν τα σύννεφα γονατισμένα από το βάρος της προσευχής, ξεσκεπάζοντας τη ντροπή μας!..
Κι ήρθε η βροχή για να ποτίσει τους Όρκους μας.....
ΒΡΟΧΗ
Χαρά
πρωτόγνωρη περίμενε τα φύλλα‧
κουρδίστηκε
αμέσως ο χορός‧
μες
την ανάσα του ανέμου - σαν λυγμός,
κατέβηκε
η βροχή, με Ουράνια λύρα!
Τα
σύννεφα αστράφταν κεραυνό.
Στα
δάκτυλα του Δία το δοξάρι.
Ταράχτηκε
της Γης το μαξιλάρι.
Ξεκίνησε
η θάλασσα σεισμό!...
Ο
ήλιος είπε να μην ξημερώσει
κι
άφησε στον ύπνο τα στοιχειά‧
μαζί
με όνειρα κι ολίγη καταχνιά‧
πάνω
στη Γη το πέπλο του να απλώσει!
Σαν
γιατρικό που κλείνει τις πληγές
κι
ας ήταν όλη η νύχτα μιαν αντάρα...
Τ’ αποκαΐδια λουστήκαν τη λαχτάρα
κι
ορκίστηκαν να σβήνουν πυρκαγιές:
Με
της συμπόνιας το χάδι το ωραίο,
να
συντηρούν της Γης το μερτικό‧
να
αρνούνται ό,τι χτίζεται λαθραίο‧
να
υψώσουνε της Κάθαρσης βωμό‧
χρυσή
βροχή στο μάτι του κυκλώνα‧
Ναό
του Ήλιου με όρθια την κολώνα‧
ουράνιο
τόξο μετά την καταιγίδα,
να
κρατηθεί του Κόσμου η ελπίδα!
Πέμπτη, 2 Οκτωβρίου 2025
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου