Επεκτάσεις Λογοτεχνικής Μετάφρασης από τον Μαροκινό συγγραφέα και μεταφραστή, Καθηγητή Τζαμάλ Γκαρούγκαρ -Jamal Garougar, του ποιήματος «Αντίστροφη Μέτρηση» της Ελληνίδας ποιήτριας Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Ευχαριστώ από καρδιάς τον Μαροκινό συγγραφέα, μεταφραστή και καθηγητή  Jamal Garougar - Τζαμάλ Γκαρούγκαρ για την υποστήριξη και την καλοσύνη του, μεταφράζοντας  και δημοσιεύοντας  το ποίημά μου « ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ» στις σελίδες του περιοδικού «CULTUREAL INSIGHTS EXTENSIONS» στην αραβική γλώσσα.

Η ποίηση ενώνει τους ανθρώπους!

Ο Θεός να τον ευλογεί! Να είναι υγιής, εμπνευσμένος και δημιουργικός! Καλή συνέχεια στο αρεστό έργο του! 

[Επεκτάσεις Λογοτεχνικής Μετάφρασης]

Διαχείριση από τον Μαροκινό συγγραφέα και μεταφραστή, Καθηγητή Τζαμάλ Γκαρούγκαρ Jamal Garougar 11ο Τεύχος Από Τετάρτη, 5 Νοεμβρίου 2025 Έως Τρίτη, 18 Νοεμβρίου 2025 11/ Μετάφραση του ποιήματος «Αντίστροφη Μέτρηση» (Αντιστροφή Μέτρηση), της Ελληνίδας ποιήτριας Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Εισαγωγή και Παρουσίαση

Στο ποίημά της "Αντίστροφη Μέτρηση" (Αντιστροφή Μέτρηση), η Ελληνίδα ποιήτρια Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη μετατρέπει τον χρόνο σε πνευματικά καταφύγια. Κινείται μέσα στους μήνες του χρόνου σαν κάποιος που διασχίζει τις εποχές της συνείδησης, όπου κανείς δεν περιμένει απλώς να περάσουν οι μέρες, αλλά ανακαλύπτει ξανά το ίδιο το νόημα της ίδιας της ζωής. Από τον Ιανουάριο, όπου ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση, μέχρι τον Δεκέμβριο, όπου το φως γεννιέται από τη μήτρα του παγετού, ο κύκλος της ζωής ξεδιπλώνεται σε όλες τις αντιφάσεις του: φύτευση, φως, θάλασσα, φθινόπωρο και μετά αναγέννηση.

Η Μαρία γράφει σε μια γλώσσα που συνδυάζει τη φύση, τον μύθο και το πνεύμα, καθιστώντας κάθε μήνα σύμβολο μιας ανθρώπινης κατάστασης. Αυτό που κάνει το κείμενό της μοναδικό είναι ότι η «αντίστροφη μέτρηση» δεν είναι ένα βήμα προς τα πίσω, αλλά ένα ταξίδι προς τα μέσα, προς τη σιωπηλή νίκη του πνεύματος επί της θνητότητας.

—

...

REVERSE COUNTDOWN by Maria Kolovou Roumelioti 

 

In January I began to count the time

 And in February I found myself walking in the snow.

 In March I wanted to face the light

 And in April I planted lilacs in the garden.

 In beautiful May I wove wreaths to send you

 And in June I found myself wringing the sea.

 May July have courageous arms to strengthen

 When in August the goods hold the helm.

 May they share generously when September comes

 And may Agios Demetrios wine make the bowels rejoice.

 But autumn came with toxic air and

 life remained stagnant from then on…

 October was a month of endless drought and

 November held the primacy of fall;

 but December, awake on the frosty nights

 always gave birth to Christ and the victories of the soul!

(Η δημοσιευμένη έκδοση κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ο μεταφραστής δεν πιστώνεται επίσημα.)

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

Πρωτότυπο κείμενο στα ελληνικά

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ

 

Γενάρη μήνα άρχισα το χρόνο να μετράω

και το Φλεβάρη βρέθηκα στο χιόνι να πατάω.

Το μήνα Μάρτη θέλησα το φως να αγναντέψω

και τον Απρίλη πασχαλιές τον κήπο να φυτέψω.

Τ’ όμορφο Μάη έπλεξα στεφάνια να σας στείλω

και τον Ιούνη βρέθηκα τη θάλασσα να στύβω.

Να ‘χει ο Ιούλης θαρρετά μπράτσα να δυναμώνει

όταν τ’ Αυγούστου τ’ αγαθά κρατήσουνε τιμόνι.

Να μοιραστούν μ’ απλοχεριά σαν έρθει ο Σεπτέμβρης

κι Αγιοδημήτρικο κρασί τα σπλάχνα να ευφραίνει.

Μα μπήκε το φθινόπωρο με τοξικό αέρα

κι έμεινε στάσιμη η ζωή από εκεί και πέρα…

Οκτώβρη μήνα έπεσε αδάκρυτη ανομβρία

και ο Νοέμβρης κράτησε της πτώσης τα πρωτεία∙

μα ο Δεκέμβρης άγρυπνος τις παγερές τις νύχτες

γεννούσε πάντα τον Χριστό και της ψυχής τις νίκες!

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ Λογοτεχνική Αραβική Μετάφραση

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

الترجمة العربية الأدبية

عدّ معكوس

في يناير بدأتُ أعدّ الو،

وفي فبراير وجدتُ نفسي أخطو فوق الثلج.

في مارس رغبتُ أن أواجه النور،

وفي أبريل غرستُ أزهار الليلك في الحديقة.

في مايو الجميل نسجتُ أكاليل لأرسلها إليكم،

وفي يونيو وجدتُ نفسي أعصر البحر.

ليكن ليوليو أذرعٌ جريئة تقوى،

حين يمسك أغسطس بخيراته الدفّة.

ليتقاسموا العطاء بسخاء حين يأتي سبتمبر،

ولْيُفرِحْ نبيذُ القدّيس ديميتريوس الأحشاء.

لكن الخريف جاء وهواءه سامّ،

وبقيت الحياة جامدة منذ ذلك الحين...

في أكتوبر ساد جفاف بلا دموع،

ونوفمبر امتلك ريادة السقوط؛

لكن ديسمبر، ساهرٌ في ليالي الصقيع،

كان يولد فيه المسيحُ، وانتصاراتُ الروح!

 

Μέτρηση αντίστροφα 

 

Τον Ιανουάριο άρχισα να μετράω τον χρόνο,

Τον Φεβρουάριο βρέθηκα να πατάω στο χιόνι.

 Τον Μάρτιο λαχταρούσα να αντιμετωπίσω το φως,

 Τον Απρίλιο φύτεψα πασχαλιές στον κήπο.

 Τον όμορφο Μάιο έπλεξα στεφάνια για να σου στείλω,

 Τον Ιούνιο βρέθηκα να στριμώχνω τη θάλασσα.

 Είθε ο Ιούλιος να έχει τολμηρά χέρια που δυναμώνουν,

 Όταν ο Αύγουστος παίρνει το τιμόνι με την αφθονία του.

 Είθε να μοιραστούν γενναιόδωρα όταν έρθει ο Σεπτέμβριος,

 Και είθε το κρασί του Αγίου Δημητρίου να ευφραίνει την καρδιά.

Αλλά ήρθε το φθινόπωρο με τον δηλητηριώδη αέρα του,

 Και η ζωή έμεινε στάσιμη από τότε...

 Τον Οκτώβριο υπήρξε μια δακρύβρεχτη ξηρασία,

 Και ο Νοέμβριος πήρε την πρωτοπορία του φθινοπώρου·

 Αλλά ο Δεκέμβριος, άυπνος στις παγωμένες νύχτες του,

 ήταν η γέννηση του Χριστού και οι θρίαμβοι του πνεύματος!

 —---------------------------------------------------------------------------------------------------

Βιογραφία της Ποιήτριας Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη: Ελληνίδα ποιήτρια, διηγηματογράφος και εικαστικός. Γεννήθηκε στο χωριό Βουλιαγμένη Ηλείας στην περιοχή Ηλείας (δυτική Ελλάδα). Σπούδασε νοσηλευτική και εργάστηκε για χρόνια σε μονάδα νεογνών πριν αφιερωθεί στην τέχνη και τη λογοτεχνία. Ασχολείται ταυτόχρονα με τη γραφή και τη ζωγραφική, πιστεύοντας ότι οι λέξεις και τα χρώματα είναι παράλληλοι δρόμοι προς την αυτογνωσία. Είναι μέλος λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών συλλόγων και το έργο της έχει δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα της είναι:

Τα ρόδα του Χρόνου (Roses of Time) – μια ποιητική συλλογή (2013).

Άλφες – ένα μυθιστόρημα (2016).

Το Χρυσάφι της Γης μου (Gold of My Land) – μια συλλογή διηγημάτων (2018).

Στην Κατακόμβη της Σάρκας (في سرداب الجسم) – Στοχαστική Πεζογραφία (2022).

Ολονυκτίες  – Ποιητική Συλλογή 2023.

 

Τα γραπτά της εξερευνούν θέματα του χρόνου, της ψυχής, της μνήμης και της πατρίδας, και είναι γνωστή για τη διαφανή γλώσσα της που συνδυάζει το πραγματικό με το μυθικό. 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σύνδεσμος προς τη σελίδα της ποιήτριας

 https://mariakolovouroumelioti.blogspot.com/

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΣΤΟ ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ

 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΣΤΟ ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ

 

Τερμάτισα με τα πόδια πονεμένα

και την ψυχή γεμάτη χαρά

Όλη εκείνη την μεγάλη κι ένδοξη διαδρομή

Από τον Μαραθώνα ως το Καλλιμάρμαρο

Με χειροκροτήματα και τραγούδια! 

 

Κι ήρθε η βροχή!

Κι ήρθε το σύννεφο!

Κι ήρθε ο ήλιος και ξανά η βροχή!

 

Και σκούπιζαν τον ιδρώτα μου

μαζί με εκείνον τον αθάνατο ημεροδρόμο Φειδιππίδη, 

δυναμώνοντας την αντοχή και τα βήματά μου!

 

Κι έσπρωχναν τη ανάσα μου

Όλο και πιο κοντά στο Καλλιμάρμαρο

Με αξιοζήλευτη αγάπη

Ώσπου διέσχισα τη λωρίδα του τερματισμού

Με μάτια πλημμυρισμένα δάκρυα

και ψυχή γεμάτη

με την χαρά της προσωπικής μου νίκης.

 

Είχα ξεπεράσει τον εαυτό μου!

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος δεν είναι απλώς μια αθλητική δοκιμασία• είναι ένα διαχρονικό σύμβολο προσπάθειας, αντοχής και υπέρβασης.

Από τον Μαραθώνα έως το Παναθηναϊκό Στάδιο, κάθε βήμα αποτελεί φόρο τιμής στις αξίες του «ευ αγωνίζεσθαι» και στην ακατάβλητη ανθρώπινη θέληση.

Η χώρα μας, γενέτειρα του Μαραθωνίου, συνεχίζει να εμπνέει χιλιάδες δρομείς από όλο τον κόσμο, προβάλλοντας το πνεύμα της φιλοξενίας, της συμμετοχής και της ενότητας.

Εύχομαι σε όλους όλες έναν ασφαλή και επιτυχημένο αγώνα.

Απολαύστε τη μοναδική εμπειρία της αυθεντικής διαδρομής και γίνετε μέρος μιας ιστορίας που συνεχίζει να γράφεται, κάθε χρόνο, στην καρδιά της Αθήνας.

Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας είναι κάτι περισσότερο από αγώνας• είναι η ζωντανή απόδειξη ότι το μεγαλείο του αθλητισμού είναι, πάνω απ’ όλα, ανθρώπινο.

 

Στην αρχή, όλα μοιάζουν ακίνητα.

Η γη σιωπά, η ανάσα κρατιέται,

το βλέμμα καρφώνεται μπροστά.

Ύστερα, ένα βήμα. Κι άλλο ένα.

Ο Μαραθώνιος ξεκινά — και μαζί του αρχίζει να

περιστρέφεται η σβούρα του χρόνου.

 

Η σβούρα: ένα παιδικό παιχνίδι,

μια αρχαία εικόνα ισορροπίας και ρυθμού.

Μα και κάτι παραπάνω.

Είναι η κίνηση που διατηρεί την ύπαρξη.

Είναι η ενέργεια που δίνεται στο σώμα

και μετατρέπεται σε τροχιά.

Είναι η απόπειρα του ανθρώπου να μείνει όρθιος

ενάντια στη βαρύτητα,

στο χρόνο,

στην κόπωση.

 

Έτσι και ο δρομέας. Στροβιλίζεται

μέσα στη διαδρομή, όχι σαν να χάνεται,

αλλά σαν να βρίσκει τον άξονά του. 

 

Με κάθε βήμα αγγίζει κάτι παλαιό και ιερό.

Αναμετριέται με τα όρια,

αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό.

 

Αναζητά τη ροπή της ισορροπίας — μια λεπτή

γραμμή ανάμεσα στην επιτάχυνση και την πτώση,

στην πίστη και την εξάντληση!.......

 

Στον Μαραθώνιο δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο — κι όμως, η τύχη καραδοκεί παντού. Σαν ανεπαίσθητο ρεύμα αέρα που μπορεί να επηρεάσει τον άξονα της σβούρας, έτσι μία αστάθεια, ένας σπασμός, μπορεί να αλλάξει τη ροή. Κι όμως, ο δρομέας συνεχίζει. Όχι επειδή αγνοεί την τυχαιότητα, αλλά επειδή τη δέχεται ως μέρος του αγώνα.

Τhe Echoes of World Poetry edited by Manik Chakraborty with my poem WORDS....

 

 

 

Today, the Echoes of World Poetry edited by Manik Chakraborty was published. Heartiest greetings and congratulations to all those whose writings were published in this issue

Ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που προσφέρετε στο έργο μου!

Είμαι ευγνώμων αγαπητοί μου φίλοι και αξιότιμοι ποιητές:

Manik Chakraborty

and Eva Lianou Petropoulou !

Καλή συνέχεια στο αρεστό έργο σας!

Πάντα επιτυχίες! 

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ....της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Οι λέξεις

δεν είναι φύλλα στον άνεμο,

 που αιωρούνται.... κι όταν πέσουν στη γη,

 σαπίζουν και τροφή γίνονται

 για μύκητες και λουλούδια...

 Οι λέξεις, είναι ύμνοι

 που σαν πιάσουν Ουρανό:

 προσευχές γίνονται στις πλάτες των αγγέλων 

κι επιστρέφουν στη γη σε μορφή ευχής

 και μας χαριτώνουν!..

 

Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να αλλάζουν τον κόσμο....

Να τον ομορφαίνουν μα και να τον ασχημαίνουν!...

 Γι αυτό ο λόγος μας

 πρέπει να εκφράζεται με ενσυναίσθηση της ευθύνης

 που κουβαλούν οι λέξεις!.... 

 

Οι λέξεις,έχουν τις ρίζες τους στον ουρανό

 και το πρόσωπό τους στραμμένο στη γη...

 Είναι ψαλμοί που θρέφουν την ψυχή

 και κρατούν το πνεύμα μας άγρυπνο!

 

Ευτυχώς, που το αρχαίο μονοπάτι

κρατιέται ακόμη ανοιχτό

 κι ανασαίνουμε μυρωμένες λέξεις!...

Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2025 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

WORDS.... 

 

Words are not leaves in the wind,

that float.... and when

 they fall to the ground,

they rot and become food for fungi and flowers...

Words are hymns

that seem to reach Heaven:

prayers are made on the backs of angels

and return to earth in the form of a wish

and grace us!..

 

Words have the power to change the world....

To beautify it but also to make it ugly!...

That is why our speech must be expressed with empathy

 for the responsibility that words carry!...

 

 Words, have their roots in heaven

and their face turned to the earth...

They are psalms that nourish the soul and

 keep our spirit awake!

 

Fortunately, the ancient path is still kept open and

we breathe fragrant words!...

 

Maria Kolovou Roumelioti

 

Thank you very much dear honorable poet Niloy Rafiq and involved of Global Nation, Publishing my poem "WORDS" on your Pages "The Daily Global Nation 3 November 2025".

 

Thank you very much dear honorable poet Niloy Rafiq and involved of Global Nation, Publishing my poem "WORDS" on your Pages "The Daily Global Nation 3 November 2025".

 

WORDS.... 

 

Words are not leaves in the wind,

that float.... and when

they fall to the ground,

they rot and become food for fungi and flowers...

Words are hymns

that seem to reach Heaven:

prayers are made on the backs of angels

and return to earth in the form of a wish

and grace us!.. 

 

Words have the power to change the world....

To beautify it but also to make it ugly!...

That is why our speech must be expressed with empathy

for the responsibility that words carry!...

 

Words, have their roots in heaven

and their face turned to the earth...

They are psalms that nourish the soul and

keep our spirit awake! 

 

Fortunately, the ancient path is still kept open and

we breathe fragrant words!... 

 

Maria Kolovou Roumelioti

 

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ....

 

Οι λέξεις

δεν είναι φύλλα στον άνεμο,

που αιωρούνται.... κι όταν πέσουν στη γη,

σαπίζουν και τροφή γίνονται

για μύκητες και λουλούδια...

Οι λέξεις, είναι ύμνοι

που σαν πιάσουν Ουρανό:

προσευχές γίνονται στις πλάτες των αγγέλων

κι επιστρέφουν στη γη σε μορφή ευχής

και μας χαριτώνουν!.. 

 

Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να αλλάζουν τον κόσμο....

Να τον ομορφαίνουν μα και να τον ασχημαίνουν!...

Γι αυτό ο λόγος μας

πρέπει να εκφράζεται με ενσυναίσθηση της ευθύνης

που κουβαλούν οι λέξεις!....

 

Οι λέξεις,

έχουν τις ρίζες τους στον ουρανό

και το πρόσωπό τους στραμμένο στη γη...

Είναι ψαλμοί που θρέφουν την ψυχή

και κρατούν το πνεύμα μας άγρυπνο!

 

Ευτυχώς, που το αρχαίο μονοπάτι

κρατιέται ακόμη ανοιχτό

κι ανασαίνουμε μυρωμένες λέξεις!...

 

Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2025

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΠΕΔΙΟ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΠΕΔΙΟ

Δεν έχει χώμα εδώ.

Μόνο ουρανό που θυμάται και σύννεφα που κοιτούν.

Αιωρούμαι στον άνεμο της Ύπαρξης μου

και η ανέμη της ζωής έχει τη γλώσσα μου λυμένη.

 

Τα χέρια μου αγγίζουν το καινοτόμο κενό.

Το σώμα προσπαθεί να απαλλαγεί από το βάρος.

 

Ένας κεραυνός διαπερνά το κορμί.

Μια λάμψη σχίζει τα σύννεφα τσουρουφλίζοντας τα φτερά μου.

 

Είμαι ένα πουλί σε ανθρώπου σώμα.

 

Η εικόνα του Θεού ζωγραφισμένη στα σύννεφα.

Η λάμψη Του τυφλώνει τα πάθη μου.

Τραμπαλίζομαι στο κενό σαν φύλλο αποκομμένο από το δέντρο.

 

Δεν έχω ρούχα.

Οι χάρτες μου σχισμένοι.

Τα χέρια μου κουλά.

 

Η ψυχή χαιρετίζει κάποια φύλλα που αρμένισαν νωρίτερα από μένα.

 

Ο Αγέρας κρατεί το τιμόνι.

Με οδηγεί όπου Εκείνος θέλει.

Δεν κυβερνώ τις ρίζες μου.

 

Οι ρίζες μου, ριζωμένες στη γη.

Εκεί, παρέμειναν!

Μα τα φύλλα μου αιωρούνται, γράφοντας

προσευχές στο Θεό,

μακριά από το υλικό πεδίο!...

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

FAR FROM THE MATERIAL FIELD

 

There is no soil here.

Only a sky that remembers and clouds that look.

I float in the wind of my Existence

and the wind of life has my tongue loose.

 

My hands touch the innovative void.

The body tries to get rid of the weight.

 

A lightning pierces the body.

A flash tears the clouds, rustling my wings.

 

I am a bird in a human body.

 

The image of God painted in the clouds.

His radiance blinds my passions.

I stagger in the void like a leaf cut from the tree.

 

I have no clothes.

My maps are torn.

My hands are shaking.

 

The soul greets some leaves that bloomed earlier than me.

 

Ageras holds the helm.

He leads me where He wills.

I do not rule my roots.

 

My roots, rooted in the earth.

There, they remained!

But my leaves float, writing

prayers to God,

far from the material plane!...

 

Maria Kolovou Roumelioti