Τhe Echoes of World Poetry edited by Manik Chakraborty with my poem WORDS....

 

 

 

Today, the Echoes of World Poetry edited by Manik Chakraborty was published. Heartiest greetings and congratulations to all those whose writings were published in this issue

Ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που προσφέρετε στο έργο μου!

Είμαι ευγνώμων αγαπητοί μου φίλοι και αξιότιμοι ποιητές:

Manik Chakraborty

and Eva Lianou Petropoulou !

Καλή συνέχεια στο αρεστό έργο σας!

Πάντα επιτυχίες!

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ....της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Οι λέξεις

δεν είναι φύλλα στον άνεμο,

 που αιωρούνται.... κι όταν πέσουν στη γη,

 σαπίζουν και τροφή γίνονται

 για μύκητες και λουλούδια...

 Οι λέξεις, είναι ύμνοι

 που σαν πιάσουν Ουρανό:

 προσευχές γίνονται στις πλάτες των αγγέλων 

κι επιστρέφουν στη γη σε μορφή ευχής

 και μας χαριτώνουν!..

 

Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να αλλάζουν τον κόσμο....

Να τον ομορφαίνουν μα και να τον ασχημαίνουν!...

 Γι αυτό ο λόγος μας

 πρέπει να εκφράζεται με ενσυναίσθηση της ευθύνης

 που κουβαλούν οι λέξεις!.... 

 

Οι λέξεις,έχουν τις ρίζες τους στον ουρανό

 και το πρόσωπό τους στραμμένο στη γη...

 Είναι ψαλμοί που θρέφουν την ψυχή

 και κρατούν το πνεύμα μας άγρυπνο!

 

Ευτυχώς, που το αρχαίο μονοπάτι

κρατιέται ακόμη ανοιχτό

 κι ανασαίνουμε μυρωμένες λέξεις!...

Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2025 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

WORDS.... 

 

Words are not leaves in the wind,

that float.... and when

 they fall to the ground,

they rot and become food for fungi and flowers...

Words are hymns

that seem to reach Heaven:

prayers are made on the backs of angels

and return to earth in the form of a wish

and grace us!..

 

Words have the power to change the world....

To beautify it but also to make it ugly!...

That is why our speech must be expressed with empathy

 for the responsibility that words carry!...

 

 Words, have their roots in heaven

and their face turned to the earth...

They are psalms that nourish the soul and

 keep our spirit awake!

 

Fortunately, the ancient path is still kept open and

we breathe fragrant words!...

 

Maria Kolovou Roumelioti

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Thank you very much dear honorable poet Niloy Rafiq and involved of Global Nation, Publishing my poem "WORDS" on your Pages "The Daily Global Nation 3 November 2025".

 

Thank you very much dear honorable poet Niloy Rafiq and involved of Global Nation, Publishing my poem "WORDS" on your Pages "The Daily Global Nation 3 November 2025".

 

WORDS.... 

 

Words are not leaves in the wind,

that float.... and when

they fall to the ground,

they rot and become food for fungi and flowers...

Words are hymns

that seem to reach Heaven:

prayers are made on the backs of angels

and return to earth in the form of a wish

and grace us!.. 

 

Words have the power to change the world....

To beautify it but also to make it ugly!...

That is why our speech must be expressed with empathy

for the responsibility that words carry!...

 

Words, have their roots in heaven

and their face turned to the earth...

They are psalms that nourish the soul and

keep our spirit awake! 

 

Fortunately, the ancient path is still kept open and

we breathe fragrant words!... 

 

Maria Kolovou Roumelioti

 

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ....

 

Οι λέξεις

δεν είναι φύλλα στον άνεμο,

που αιωρούνται.... κι όταν πέσουν στη γη,

σαπίζουν και τροφή γίνονται

για μύκητες και λουλούδια...

Οι λέξεις, είναι ύμνοι

που σαν πιάσουν Ουρανό:

προσευχές γίνονται στις πλάτες των αγγέλων

κι επιστρέφουν στη γη σε μορφή ευχής

και μας χαριτώνουν!.. 

 

Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να αλλάζουν τον κόσμο....

Να τον ομορφαίνουν μα και να τον ασχημαίνουν!...

Γι αυτό ο λόγος μας

πρέπει να εκφράζεται με ενσυναίσθηση της ευθύνης

που κουβαλούν οι λέξεις!....

 

Οι λέξεις,

έχουν τις ρίζες τους στον ουρανό

και το πρόσωπό τους στραμμένο στη γη...

Είναι ψαλμοί που θρέφουν την ψυχή

και κρατούν το πνεύμα μας άγρυπνο!

 

Ευτυχώς, που το αρχαίο μονοπάτι

κρατιέται ακόμη ανοιχτό

κι ανασαίνουμε μυρωμένες λέξεις!...

 

Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2025

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΠΕΔΙΟ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΠΕΔΙΟ

Δεν έχει χώμα εδώ.

Μόνο ουρανό που θυμάται και σύννεφα που κοιτούν.

Αιωρούμαι στον άνεμο της Ύπαρξης μου

και η ανέμη της ζωής έχει τη γλώσσα μου λυμένη.

 

Τα χέρια μου αγγίζουν το καινοτόμο κενό.

Το σώμα προσπαθεί να απαλλαγεί από το βάρος.

 

Ένας κεραυνός διαπερνά το κορμί.

Μια λάμψη σχίζει τα σύννεφα τσουρουφλίζοντας τα φτερά μου.

 

Είμαι ένα πουλί σε ανθρώπου σώμα.

 

Η εικόνα του Θεού ζωγραφισμένη στα σύννεφα.

Η λάμψη Του τυφλώνει τα πάθη μου.

Τραμπαλίζομαι στο κενό σαν φύλλο αποκομμένο από το δέντρο.

 

Δεν έχω ρούχα.

Οι χάρτες μου σχισμένοι.

Τα χέρια μου κουλά.

 

Η ψυχή χαιρετίζει κάποια φύλλα που αρμένισαν νωρίτερα από μένα.

 

Ο Αγέρας κρατεί το τιμόνι.

Με οδηγεί όπου Εκείνος θέλει.

Δεν κυβερνώ τις ρίζες μου.

 

Οι ρίζες μου, ριζωμένες στη γη.

Εκεί, παρέμειναν!

Μα τα φύλλα μου αιωρούνται, γράφοντας

προσευχές στο Θεό,

μακριά από το υλικό πεδίο!...

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

FAR FROM THE MATERIAL FIELD

 

There is no soil here.

Only a sky that remembers and clouds that look.

I float in the wind of my Existence

and the wind of life has my tongue loose.

 

My hands touch the innovative void.

The body tries to get rid of the weight.

 

A lightning pierces the body.

A flash tears the clouds, rustling my wings.

 

I am a bird in a human body.

 

The image of God painted in the clouds.

His radiance blinds my passions.

I stagger in the void like a leaf cut from the tree.

 

I have no clothes.

My maps are torn.

My hands are shaking.

 

The soul greets some leaves that bloomed earlier than me.

 

Ageras holds the helm.

He leads me where He wills.

I do not rule my roots.

 

My roots, rooted in the earth.

There, they remained!

But my leaves float, writing

prayers to God,

far from the material plane!...

 

Maria Kolovou Roumelioti

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

 

Οι άγγελοι είναι παρόντες!

Έχουν φτερούγες ανοιχτές

και χέρια που αγκαλιάζουν,

που παρηγορούν.,

που δώρα μοιράζουν

φερμένα

από τον κήπο του Θεού!

 

Κουβαλούν την Χάρη και την χαρίζουν

σ' αυτούς που πίσω μένουν.

Μνημόσυνο να κάνουν με προσευχές

για τις ψυχές αυτών που χάθηκαν

στην παγωνιά του Άδη!....

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Σκέφτομαι και Νοσταλγώ !...

ΑΓΝΑΝΤΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Σκέφτομαι και Νοσταλγώ !...

Εκείνες τις μέρες τις λαμπρές

που έφυγαν μαζί με την Ανάσταση

πιάνοντας ουρανό!

 

Κάτω απ' τα σύννεφα

που καλύπτουν το στερέωμα,

καταπίνω βουβός

τη δροσιά των δακρύων που άφησαν οι προσευχές.

 

Και οι ευχές μου λύνουν

τον βρόγχο που σφίγγει

το λαιμό 

κι ελεύθερες ταξιδεύουν να στρώσουν το χαλί στο δρόμο σου! 

 

Ευλογημένη να είναι η διαδρομή!

 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΜΗ ΜΟΛΥΝΕΤΕ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ! της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

 

Ευχαριστώ θερμά τον ποιητή Abu Zubier Mohammed Mirtillah που συμπεριέλαβε το ποίημα μου στην όμορφη Ανθολογία με θέμα το νερό! "Water" The Source of Life.

Ευχαριστώ από καρδιάς την εκλεκτή φίλη ποιήτρια Eva Lianou Petropoulou για τις Γέφυρες Πολιτισμού που χτίζει, φέρνοντας σε επικοινωνία κι επαφή τους ποιητές του κόσμου.

Thank you my poet friend Abu Zubier Mohammed Mirtillah for including my poem in the beautiful Anthology with theme the "Water" The Source of Life!

I sincerely thank my distinguished friend, poet Eva Lianou Petropoulou, for the Bridges of Culture she builds, bringing the poets of the world into communication and contact.

ΜΗ ΜΟΛΥΝΕΤΕ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ! 

 

Το νερό είναι διάφανο αίμα, γεμάτο ζωή,

στις φλέβες της γης...

Μην το δηλητηριάζετε!

 

Μην μολύνετε την πηγή της ζωής.

Η σήψη σκοτώνει τα πάντα!

Κάντε κάτι, αμέσως, τώρα!

 

Ας φυλάξουμε λίγο ευλογημένο νερό από εκείνο των Θεοφανίων.

Αύριο θα έρθει μεγάλη ξηρασία.

Να έχουμε να πίνουμε γουλιά τη γουλιά  σβήνοντας τη δίψα μας,

καθαρίζοντας  τις πληγές μας.

 

Η έλλειψη του ξεραίνει  τα χείλη μας!

Μαραίνει την ψυχή μας!

Δεν μας λυπάται ο ουρανός  να πλύνει τις πληγές !

Δίχως νερό…. Χωρίς δροσιά.... Δίχως του δέντρου ίσκιο:

Πού να σταθούμε  oι άμοιροι;

Πού να απλώσουμε το  μίσχο μας;

 

Αν μπορούμε ακόμη να μιλούμε για ζωή

είναι επειδή ακόμη τα σύννεφα κουβαλούν στις πλάτες τους

τα δάκρυα των ωκεανών.

 

Αν ακόμα μπορούμε  να μιλούμε  για ομορφιά

είναι επειδή ο ουρανός συνεχίζει

να πλένει τις πληγές μας!...

 

Αν ακόμη μπορούμε να μιλούμε για ταξίδια θαυμαστά

είναι επειδή ακόμη τα πλεούμενα του κόσμου

πλέουν με όραμα την ελπίδα!

 

Στην έρημο λιποθυμούμε!...

Στον ήλιο λιώνουμε σιγά σιγά !…

Κι όπου σπαρθούμε  κι όπου σταθούμε:  

Επιμένει το σάλιο να κολλάει τα χείλη μας

διψασμένοι για νερό!...

 

Μη μολύνετε την πηγή της ζωής!

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη