ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΚΟΡΗ
Ακούμπησες πάνω στον κορμό της Ιτιάς.
Βούλιαξες μέσα στους δρόμους της Αλήθειας.
Και γω να σε κοιτάω με λαχτάρα.
Να ψάχνω στα μάτια σου τον ήλιο.
Ήρθε η νύχτα και συ εκεί ακίνητη.
Μια σκιά ένα σώμα εσύ και η Ιτιά.
Και ο αγέρας ν΄ανεμίζει το πέπλο σου.
Και ο αγέρας ν΄ανεμίζει τα κόκκινα μαλλιά σου.
Και γω όλο να ψάχνω το φως των ματιών σου.
Να ψάχνω το μαγεμένο ήλιο, το φως της Σελήνης.
Απόμεινες να κοιτάς τον κόκκινο ουρανό.
Απόμεινα να κοιτώ εσένα, τα κόκκινα μαλλιά σου.
Έτσι μας βρήκε η νέα μέρα, έτσι μας βρήκε η ζωή.
Εσύ στην Ιτιά και γω στο σκοτεινό μονοπάτι.
Φορούσες πάντα το πέπλο της γιαγιά σου.
Φορούσα το σεγκούνι της μάνας μου.
Το άσπρο της ρουτί ξέμεινε στην καρσέλα της,
στην καρσέλα που κάψαμε μαζί με τις αναμνήσεις.
Αλεξάνδρα Παυλίδου - Θωμά.
Πηγή: cheimarros.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου