 | |
|
«Προσωπογραφία»
Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη
|
«Μαύρο ανθό» σ’ είπαν πολλοί
κι εγώ «Λευκό μου κρίνο»,
που ανθίζει με τη χαραυγή
μες της καρδιάς τον κήπο
κι εγώ ‘κει δίπλα ξαγρυπνώ
τις Άρπυιες να δροσίζω
με όλες τις γλύκες του ντουνιά
να τις εξευμενίζω.
Σπλάχνο και τζιβαέρι μου,
στολίδι του σπιτιού μου,
δρόμους ανοίγω να περνούν
οι φόβοι του μυαλού μου.
Κάνω ευχές και τάματα
μπροστά στο εικονοστάσι
ν’ ακούσουν οι Αρχάγγελοι
η μπόρα να περάσει.
Μαύρο μου ρόδο - σπάνιο
και ακριβό μου μύρο,
ξόρκια σκορπάω την αυγή
τη νύχτα φώτα ανοίγω
κι από την βάνα της ψυχής
βγαίνουν θερμές οι ευχές μου
γιέ μου και τζιβαέρι μου,
κρίνε λευκέ κι ανθέ μου!
Απ’ τους βλαστούς της νιότης σου
λευκοί ανθοί να ανθίζουν
να είναι οι καρποί σου ζουμεροί
την πλάση να ταΐζουν.
Κοντά στον κήπο σου που ανθεί
να ‘ναι ο Αρχηγός των Πάντων
να σ’ ευλογεί ο Βασιλεύς
κι οι άγγελοι των Συμπάντων∙
να διώχνουν κάθε σύννεφο
κι όλες τις πλάνες σκέψεις
ρόδα και κρίνα απ’ τους αγρούς
της ζήσης, να συλλέξεις!!!
18 Μαΐου 2012
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη
Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή:
«ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου