«ΣΠΑΡΑΓΜΑ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη - Α΄ βραβείο ποίησης από την Ε.Τ.Ε. και Πολιτισμού του δήμου Κερατσινίου 2015.

Γιέ μου, πού πας; Με δανεικά φτερά,

συγκολλημένα με ελαιώδεις ουσίες

θα συντριβείς

πάνω στα κοφτερά βράχια 

της ψευδαίσθησης που έχτισες μονάχος!

Πού πας γιέ μου; Σε ξένη πατρίδα, 

ξένος, άπατρις   αιώνια θα μείνεις∙

ανεπιθύμητη φιγούρα σε αχρωμάτιστο καμβά!

Νίπτω τας χείρας μου, γιέ μου…

Δόλωμα θα γενείς, δομικό υλικό∙

ξένοι θα χτίσουν τα γεφύρια τους

πάνω στα κόκκαλα σου! Αλλόφρονα

θα περπατήσουν στο κουφάρι σου!

Μεσοπέλαγα, στο αψηλότερο κατάρτι

η ψυχή μαζί με ξενικές Σειρήνες

θα τραγουδά την τραγωδία της.

Η φωνή  θα πνίγεται στα κύματα ,

μακριά απ’ του Ξένιου Δία  το κατάλυμα.

Γιέ μου, ο ιδρώτας σου, νερό σε ξένη στάμνα∙

ξένους θα ξεδιψάει ο νόστος για ζωή!

Μείνε, εδώ∙ στον τόπο σου!

Να βράσει η γης με το καυτό σου δάκρυ∙

ν’  ανθίζουνε μαργαριτάρια μες τον κόρφο της!

Τι πίστεψες πως θα ‘ναι ο πόνος ο δικός σου;

Άσπλαχνη καμουτσικιά, γιέ μου!

Ανεπίδοτη επιστολή, σφραγισμένη με αίμα

που ποτέ κανείς στα ξένα δε θα λάβει…

Πολλά περνούν απ’ το μυαλό μου, γιέ μου!

Θαρρώ, πως δεν ακούς εκείνα τα χελιδονίσματα…

Θλιμμένα  χείλη τα τραγούδαγαν

από την πείνα μαραμένα∙ 

μα ήταν γλυκός ο λόγος τους,

καθάριας μητρικής αγάπης,

που κουβαλούσαν στην ψυχή

την Άνοιξη ολάνθιστη!

«Μικρό παιδί, φτωχό παιδί στη ρούγα

παίζει τους βόλους της ζωής.

Ποιο δρόμο κλείνει;

Ποιο δρόμο ανοίγει;

Σφαλίζει μάτια. Προχωρεί!...».

Γιέ μου, μείνε εδώ που ο μόχθος σου

σένα θα λούσει στο λυκόφως

και κάποιος αντάρτης ήλιος θα ζυγώσει

να ζέψει με το φως  σου τα ονείρωττα!

Θαρρώ, δεν έχεις καταλάβει  πως

Σταύρωση πιότερο ιερή είναι στον τόπο σου,

παρά σε ξένο τόπο!!!!

έτσι ή αλλιώς… σκουριασμένα καρφιά

θα μπήξουν στο κουφάρι σου

μέχρι το πνεύμα να παραδώσει το πνεύμα του.

Μείνε, γιέ μου! και ποιος ξέρεις… Ίσως

η Ανάσταση δεν αργήσει να ‘ρθει!!!!

Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2015

Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη