Σώμα
γυμνό,
ντυμένο
σάρκα και οστά,
λευκό
σεντόνι ύφανες
κι
έκρυψες την τιμή σου
στην
φαρέτρα μωρού Έρωτα.
Στον στόχο σ’ έβαλε
γυμνώνοντας την ψυχή σου
και
σημάδι έριξε
σε τρωτό
σου σημείο.
Με φύλλο
συκής
έκρυψες τις
πληγές σου
Επιχειρώντας
στον
βασανιστικό Παράδεισό του.
17
Νοεμβρίου 2014
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη
|
Ταξιδιώτης ο άνθρωπος σε ένα Κοσμικό ταξίδι. Αστρική σκόνη που στροβιλίζεται και χορεύει στα ρεύματα και στις δίνες του Απείρου...
Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015
«ΣΩΜΑ ΓΥΜΝΟ» πίνακας και στίχοι της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου