«ΠΡΙΝ ΞΕΨΥΧΗΣΕΙ…» ένα διήγημα της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη στο περιοδικό "Πνοές Λόγου και Τέχνης" .

«ΠΡΙΝ ΞΕΨΥΧΗΣΕΙ…»

Ήταν κολλημένη στον τοίχο. Εκτεθειμένη καιρό στο ίδιο σημείο. Είχε χάσει τη λάμψη  και τη φρεσκάδα του  προσώπου της.  Όλοι γυρνούσαν την πλάτη τους στο μουντζουρωμένο και καπνισμένο απ’ το καυσαέριο, κορμί της. Ήταν τόσο ασήμαντη… Πνιγμένη  στη μυρωδιά και τη σκόνη.

Κανείς δεν της έδινε σημασία. Όλοι την προσπερνούσαν. Ακόμη  και σ’ εκείνον τον αμούστακο που την έφτυσε καθώς προχωρούσε βιαστικά, δεν  αντιστάθηκε. Έμεινε ακίνητη, κρατώντας  στις απαλάμες την καρδιά της να αιμορραγεί… 

 Κάποια μέρα, ένα παιδί  ζωγράφισε ένα  γαλάζιο  βέλος με φτερό. Το  συγκόλλησε με σάλιο πάνω στο  διαμελισμένο σώμα της και χάραξε στο κορμί της μερικά επαναστατικά συνθήματα:

Ανοίγω παράθυρο στην ελπίδα κι εκείνη μου κλείνει την πόρτα!  Ρώτα καρδιά μου να σου πω τι με γεμίζει… Με το σταυρό στο χέρι μόνο οι παπάδες έκαναν λεφτά. Σε πόλη φυλακή αργοπεθαίνει ο έρωτας. Κι όταν σας ζητάνε αγκαλιά «μολών λαβέ» να απαντάτε. Μείνε λιγάκι ακόμα, χωρίς  αγάπη και πατρίδα  θα είχαμε πεθάνει.  Γεννήθηκα  και θα πεθάνω Έλληνας. Βοήθα με γέρο και σκέψου την Ελλάδα που χάνεται… 

Το περίγραμμα της  σιλουέτα της έγινε το εξομολογητήριό του.   Έπειτα  βιάστηκε να μπει στο λεωφορείο απελευθερωμένο απ’ το βάρος των ανεκπλήρωτων πόθων του.

Η μόνη πραγματική φίλη που γνώρισε στο πεζοδρόμιο  ήταν μια  διψασμένη μανόλια.  Έστεκε πλάι της. Κάτω  απ’ το λιοπύρι του ήλιου μοιράζονταν τα ατέρμονα βάσανα του κοσμάκη. Είχε απογίνει κι αυτή σαν  καπνισμένο κούτσουρο απ’ τα δακρυγόνα και τις μολότοφ.  Κάπου κάπου  τις επισκέπτονταν  τ’ αφεντικά μαζί με  τα τετράποδα τους… Σήκωναν το πισινό τους ποδάρι και τις  κατάβρεχαν ως αντίτιμο για τη δροσιά  ζωής που τους χάριζαν.

Εκλιπαρούσε  για λίγη προσοχή. «Λίγος χρόνος απ’ τη ζωή σου και  δυο σταγόνες αίμα μπορούν να σώσουν μία ζωή» είπε και σωριάστηκε πάνω στο πεζοδρόμιο κάνοντας τον σφυγμό της να δονηθεί στο ρυθμό της ελπίδας. Πριν ξεψυχήσει, έγινε χαλί στα πόδια των περαστικών…

Ήταν μια αφίσα αιμοδοσίας κολλημένη πλάι σε στάση  λεωφορείου!

 Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη