Κριτική άποψη της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη για το αυτοβιογραφικό αφήγημα «Η διαδρομή μια ιστορία σκληρών αγώνων και απροσδόκητων επιτυχιών» του Γεώργιου Ι. Μποτή, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος, Αθήνα 2016.

Μετά από χρόνια προσωπικού αγώνα, διαισθανόμενος τη Συμπαντική Πρόνοια του Θείου, ο Γιώργος Ι. Μποτής έδωσε μορφή στο πνευματικό και διαχρονικά εξελισσόμενο προσωπικό του θαύμα. Ανεβαίνοντας το δύσκολο πνευματικό του Γολγοθά, εμφανίστηκαν με θαυματουργικό τρόπο στη διαδρομή του, πρόσωπα με τη μορφή του Σίμωνα  Κυριναίου, όπου ενέκριναν και ενθάρρυναν την πορεία του οδηγώντας τον στο λιμάνι του προορισμού του.

 «Η διαδρομή» του υπήρξε μία πορεία σκληρών αγώνων που  συνεχίζει να επιφέρει απροσδόκητες γι αυτών εμπειρίες. Κι αυτές τις εμπειρίες τις μοιράζεται μαζί μας, όχι ως προσπάθεια προβολής ή εφήμερης ματαιοδοξίας, αλλά για να μας δώσει το δικό του ηχηρό μήνυμα: να πορευόμαστε σωστά, τίμια και ακάθεκτα προς την επιτυχία των στόχων μας και τότε δεχόμαστε την Έξωθεν Μεγάλη Συμπαράσταση που δυναμώνει  κι ατσαλώνει τις ανθρώπινες δυνάμεις μας.

Μέσα απ’ τα συγγράμματά του ο  κ. Μποτής   γίνεται το κερί που σιγοκαίει για να μας φωτίσει. Ο χρόνος γίνεται μεσολαβητής για ένα παραπάνω βήμα και οι καρποί του προσωπικού του αγώνα γίνονται τροφή και μεταλάβωση.

Μικρός ονειροπολούσε     θαυμάζοντας τα αγέρωχα κι αμέριμνα βουνά της Βάχλιας στο νομό Αρκαδίας∙ ζωγραφίζοντας στο μυαλό του  το κάδρο της προσωπικής του  διαδρομής.  Κι εκείνα τα βουνά, τα κουβαλάει μέσα του όπου κι αν βρίσκεται, ό,τι κι αν κάνει!

Μέσα στις σελίδες του βιβλίου του «η διαδρομή», ζωντανεύουν τα ιστορικά γεγονότα της Κατοχής και του Εμφυλίου έτσι όπως τα έζησε, ως παιδί. Γίνεται αναλυτής πολλών ιστορικών γεγονότων, καταγράφοντας  αρκετές από τις ολέθριες συνέπειες της κόλασης του εμφυλίου αναμεταξύ των αντιμαχόμενων δυνάμεων  και για το ρόλο που έπαιξε η γενέτειρά του   και γενικότερα η Αρκαδία στα χρόνια της Αντίστασης.

Συνεχίζοντας τη μελέτη του βιβλίου «η διαδρομή» του κ. Μποτή, ανακαλύπτω πως το συγκεκριμένο συγγραφικό έργο  εξελίσσεται σ’ ένα ευχαριστήριο σύγγραμμα, σε ένα σύγγραμμα έκφρασης ευγνωμοσύνης προς όλους αυτούς  που έγιναν στυλοβάτες και υποστηριχτές της εξέλιξης της προσωπικότητας και της μετέπειτα πορείας του συγγραφέα. 

Το μεγαλείο της Παντογιαννούς που καταγράφεται στη σελίδα 58 του βιβλίου, η αβερτοσύνη και λεβεντιά του φουστανελά Κόσιαλη μαζί με  το από καρδιάς φιλοδώρημα και την εγκάρδια ευχή που του πρόσφερε (σελ: 44), οι παρηγορητικές επιστολές  μαζί με την πατρική βοήθεια του Παντελεήμων Φωστίνη (μητροπολίτη Χίου), η μητρική υποστήριξη της Σωτηρίας Κροντήρη και το ανθρώπινο πρόσωπο του Άγγελου Μεταξά (δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ), τόνωσαν το ηθικό του συγγραφέα προς την ανάβαση του δικού του Γολγοθά  για να βιώσει το θαύμα της ανάστασης των πνευματικών του προσδοκιών.

«Το   Γορτυνιακό πειραχτήρι» της εφηβείας εξελίσσεσαι σε Δαιμόνιο Πνεύμα  μιας ατέρμονης πνευματικής αναζήτησης κι ολοκλήρωσης. Η σεμνότητά του, η απόλυτη αφοσίωση στο σκοπό, η ολοκληρωτική πίστη στη Μέριμνα του Θείου, σηματοδοτεί την κάθε σελίδα του βιβλίου του «η διαδρομή». Επίσης, το φιλότιμο, η υπευθυνότητα, η σκληρή κι επίπονη ενάργεια, εναγκαλίζονται με τη Συμπαντική Πρόνοια του Θείου οδηγώντας τον συγγραφέα στην αναστάσιμη  κορυφή της πορεία του.

Ο συγγραφέας δεν σταματά τη μαραθώνια διαδρομή του. Ολοκληρώνοντας την επίτευξη του πρώτου στόχου δραστηριοποιείτε  για τη επίτευξη του δεύτερου.. του τρίτου.. του τέταρτου στόχου και συνεχίζει…

Καταγράφονται  γεγονότα από τη στρατιωτική του θητεία, σκιτσάρονται πρόσωπα, χαρτογραφούνται ανοδικές διαδρομές προς πραγμάτωση και τελειοποίηση των  αναζητήσεων του.

Από τα σκληρά μαθητικά χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου, τις περιπέτειες της πρώτης φοίτησης στο Γυμνάσιο του Πύργου, τα δραματικά χρόνια φοίτησης στο Γυμνάσιο Τροπαίων μαζί με όλες τις προσωπικές ιστορίες που ήταν κραυγές απόγνωσης και προσπάθειας επιβίωσης, φτάνει στην Ιθάκη των στόχων του ψάλλοντας ύμνους στην « Πάντα νουν υπερέχουσα  Συμπαντική Πρόνοια κι Αγάπη του Θεού». Ο λόγος του κρυστάλλινος σαν το δροσερό νερό πηγής,  γίνεται ζείδωρο  νάμα σοφίας και απόσταγμα πείρας.

Ως κατακλείδα  για όσους δεν έχουν γνωρίσει την ποιότητα της γραφής και του χαρακτήρα του Γιώργου Μποτή, καταγράφω και σας παρουσιάζω αποσπασματικά μερικούς στίχους της σελίδας 86 από το βιβλίο του « Η διαδρομή»:

Από καλύβα χωρική,

πολύ μικρή και φτωχική,

έφυγα ένα πρωινό.

Δεν πήρα τίποτα κοντά,

για να μου κάνει συντροφιά,

 μονάχα πήρα το σταυρό.

Αγαπητέ κύριε Μποτή, νιώθω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω  για την προσφορά του καινούριου σας βιβλίου «Η διαδρομή», το οποίο είναι γέννημα ψυχής και ζωής και επισφραγίζει την άοκνη και φίλεργη πορεία σας στο στίβο της βιωτής.

Σας εύχομαι, Καλή δύναμη και Καλή συνέχεια. Ο Θεός να σας έχει πάντα καλά!

Με σεβασμό κι αμέριστη εκτίμηση

Μαρία Κολοβού – Ρουμελιώτη

(Συγγραφέας- Εικαστικός)

Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου 2017

 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Ι. ΜΠΟΤΗ

 Ο Γιώργος Ι.  Μποτής γεννήθηκε στην Βάχλια του Δήμου Γορτυνίας. Σπούδασε Θεολογία, Πολιτικές Επιστήμες και Νομικά. Το έτος 1961 διορίστηκε στο Δικαστήριο Ανηλίκων Τριπόλεως ως Επιμελητής Ανηλίκων με συνεχή δημοσιογραφική παρουσία στην εφημερίδα «Αρκαδικά Νέα» και στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Τριπόλεως για θέματα ανηλίκων. Μετείχε ως ενεργό μέλος στην Εταιρεία Προστασίας Αποφυλακιζομένων Τριπόλεως. Στη συνέχεια υπηρέτησε στα Δικαστήρια Ανηλίκων Αθηνών και Πειραιά. Από το έτος 1969 διορίστηκε Δικηγόρος στο Δικηγορικό Σύλλογο Τριπόλεως και στη συνέχεια το έτος 1970 μετατέθηκε στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Το έτος 1970 διορίστηκε ως Δικηγόρος στη Νομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην οποία ως Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω από το 1978, προσέφερε τις υπηρεσίες του μέχρι το 1988. Από το έτος 1988 βάσει του ν. 1811/88 (σύμβαση μεταξύ Εκκλησίας της Ελλάδος και Ελληνικού Δημοσίου) τοποθετήθηκε ως Δικηγόρος στην Νομική Υπηρεσία του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Από το έτος 1998 με αίτημα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου διατέθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών ως Νομικός Σύμβουλος στη συσταθείσα Νομική Υπηρεσία , όπου και μέχρι σήμερα προσφέρει τις νομικές του υπηρεσίες. Ασκεί δικηγορία και παράλληλα ασχολείται με την Ποίηση και τη Λογοτεχνία γενικότερα. Έχει εκδώσει εκτός των νομικών και των θεολογικών του έργων, έξι δίγλωσσες (Ελληνικά – Αγγλικά) ποιητικές συλλογές: «Οδοιπορικό», «Αλφαβητάρι της Αγάπης», «Στη Μάνα μου», «Αγάπης παραλειπόμενα», «Μαρτυρία» και «Αγάπης Εγκώμιον», που απέσπασε το πρώτο Βραβείο Ποίησης από το Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός». Κυκλοφόρησαν επτά βιβλία του, μεταφρασμένα στην Αγγλική γλώσσα: «Ταξιδεύοντας στη Μογγολία», «Επιστροφή στην Αθωότητα – Γράμματα στην Ευρυδίκη», «Καθ’ οδόν», το έμμετρο θεατρικό έργο «Διέξοδος στο Αδιέξοδο», «Γεύση Αιωνιότητας» και το έμμετρο θεατρικό έργο «Σύγχρονη Τραγωδία». Το 2010, από τις εκδόσεις «Πλάτανος», κυκλοφόρησε το βιβλίο «Μια καταιγίδα δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ», με συνέντευξή του στη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη. Επίσης, Από τις εκδόσεις «Πύρινος Κόσμος» Αθήνα 2016, κυκλοφόρησαν: το φιλοσοφικό πεζογράφημα «Στοχασμοί & προβληματισμοί», ο ποιητικός τόμος «Ποιητικό ημερολόγιο Αγάπης» και το αυτοβιογραφικό αφήγημα «Η διαδρομή, μια ιστορία σκληρών αγώνων και απροσδόκητων επιτυχιών».

Έχει βραβευτεί για το λογοτεχνικό του έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τον τίτλο του Διδάκτορα της Λογοτεχνίας από την Διεθνή Ακαδημία Τεχνών & Πολιτισμού / Παγκόσμιο Κογκρέσο των Ποιητών, της οποίας και είναι ισόβιο Μέλος.