Τρίλιζα παίζεις με χαλίκια
πάνω σε δυο γραμμές που χάραξες
στου φίλου σου τα δεκανίκια.
Δεν είχες κότσια να πατήσεις
ούτε μυαλό για να σκεφτείς
ξένες ιδέες είχες κλέψει
και τον καθρέφτη σου είχες στρέψει
σ’ αυτά που ήθελες να δεις.
Γραμμένη ιστορία το μερίδιο,
εκείνο της ευθύνης, που ‘χες διώξει
και το ‘κανες ζωής δίκαιο κριτήριο.
Τώρα τρέχεις και δεν φτάνεις...
Θα προλάβεις να τρατάρεις;
Θα πληρώσεις τα σπασμένα
κι όλα όσα έχεις κλεμμένα;
Ή θα παίζεις τα χαλίκια
στου λαού τα δεκανίκια;
5 Απρίλη 2016
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου