ΧΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
Χαϊδεύει ο ήλιος τη χαρά στης θάλασσας την άκρη
και μια ξανθή μπουγαρινιά κλαίει για μια αγάπη.
Φορεί αλμύρα στα μαλλιά στα στήθη βοτσαλάκια
άστρα κρατεί στα χέρια της και μενταγιόν τα κάστρα.
Κύμα – κύμα, άκρη – άκρη, ψάχνει να ‘βρει την αγάπη
την επήρε η αλμύρα για της Κίρκης την πατρίδα.
Την πήρε και ταξίδεψε νύχτα χωρίς φεγγάρι
με μια μαούνα αλαργινή που ‘χε αργυρό πανάκι.
Άκρη - άκρη, κύμα - κύμα, ταξιδεύουν δίχως σήμα
τον πλανεύει, τον παιδεύει και το μπουγαρίνι κλαίει.
Φορτώνει το πείσμα γιασεμιά, το δάκρυ καράβι με πανιά∙
βγαίνει μ’ ήλιο, βγαίνει μ’
άστρα, προσπερνάει όλα τα κάστρα.
Άκρη - άκρη, κύμα - κύμα, ντάμα κάνει την αλμύρα
με τον ήλιο και με τ’ άστρα φτιάχνοντας αγάπης κάστρα.
Άστρα, κύμα και φεγγάρι τσάρκα βγαίνουν σε ακρογιάλι
πλοίο βρίσκουν και σελώνουν με έρωτα το αρματώνουν.
Άκρη - άκρη, βήμα - βήμα, δίχτυα ρίχνουνε στο κύμα
φίλη λένε πως την έχουν και δική τους την κατέχουν.
Πούλιες, πέρλες της φορούνε κι όλοι την περιφρονούνε…
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου