«ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη. Β' βραβείο ποίησης στον 18ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού του δήμου Κερατσινίου.

ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ 

Οι ήρωες μου δεν παραιτήθηκαν ποτέ!

Αναγνωρίζουν τα παλιά μονοπάτια..

Ξέρουν  να επιμένουν. Να προχωρούν.

Πλάι  στις γκρεμισμένες χελιδονοφωλιές να παραστέκουν.

Να μαζεύουν ένα ένα τα θρυμματισμένα κομμάτια

του σβολιασμένου πηλού, του ζυμωμένου με αίμα.

Να  χτίζουν εκ νέου ελπιδοφόρες εστίες.

Οι ήρωες μου δεν  υποκύπτουν στην ανελέητη 

μοίρα των καιρών. Δεν θέλουν να  μένουν ανέστιοι.

Ανέλπιδοι. Ανοχύρωτοι. Με δίχως σκέπη στο κεφάλι.

Στα ιδρωμένα τους χέρια πλάθουν το ξεραμένο χώμα.

Ανοίγουν αυλακιές

να μπει το νερό στο αυλάκι. Να γένει το θαύμα της ζωής.

Μέσα  απ’ τα χαλάσματα να ζωντανέψει η ομόνοια.

Να ανθίζουν τα χρυσάνθεμα και οι δάφνες

στα  πληγωμένα στήθη των νεκρών. Να γουργουρίσει

ο ιδρώτας κάτω απ’ τον ζεστό ήλιο.

Να βγάλει φτέρωμα το περιστέρι  της ειρήνης.

Να φτερουγίσει η λευτεριά  στο γαλάζιο εύρος  του νου.

Να τιτιβίσει η ζωή  σα χελιδόνι με το χτίσιμο μιας καινούργιας  φωλιάς.

Οι ήρωες μου δεν παραιτήθηκαν ποτέ! Ακόμα προχωράνε.

Ξυπνούν την ανθρωπιά με τον αγώνα τους…

Βαραίνουν  συνειδήσεις…

Οι ήρωες μου δεν κοιμούνται ποτέ.

Διαβαίνουν θάλασσες και στεριές  γαζωμένοι από σφαίρες.

Από το τρύπιο τους ρούχο ξεχειλίζει το παράπονο:

του λεύτερου ανθρώπου η αδιαφορία…

 

Οι ήρωες μου δεν παραιτήθηκαν ποτέ.

Ανεγείρουν  συνειδήσεις. Ανεγείρουν ανθρωπιά. Ανεγείρουν δικαιοσύνη.

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΥΓ:(Το ποίημα έχει ανθολογηθεί   σε  πεζόμορφη  γραφή στη συλλογή διηγημάτων υπό τον τίτλο:«Το χρυσάφι της γης μου» , Εκδόσεις «Το  Δόντι » , 2018).