«Ευλογημένος να είναι ο ποιητής…» της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη

«Ευλογημένος να  είναι  ο ποιητής…»

Ευλογημένος να  είναι  ο ποιητής που γύρισε

την κόλαση κι αόρατος την πόλη περπατάει

ακολουθώντας τα βήματα που διηγούνται τη ζωή

ξυπνώντας τους περαστικούς από αιωνόβιο ύπνο,

και βλέπουν πώς δεν πέθαναν εκείνα που αγάπησαν,

μόνο κοιμούνται  ακόμη

-προσμένοντας ξεσκέπαστα με λάγνα ξωτικά-

τον Ήλιο να ανατείλει.

Ευλογημένος να  είναι  ο ποιητής που άγρυπνος

προσμένει γεμάτες τις βαλίτσες φυλακτά

τον φόβο να ξορκίζει και την οσμή

συγκαιρινών εφήβων, αιώνια να κρατεί.

Ευλογημένος να  είναι  ο ποιητής που μαχητής

αιώνια παραμένει κι ο πόλεμος στο νου του

δεν κουράζει, μόνο σα φλόγα την ψυχή του σιγοκαίει

τη μνήμη συνδαυλίζοντας

και την κακία  Λήθη ενταφιάζει παρέα με το Χάρο.

Ευλογημένος να  είναι  ο ποιητής που φύτεψε

ελιόδεντρα  κι αμπέλια

και τα χωράφια έσπειρε με του ψωμιού το σπόρι

κι άοκνα συνέλεξε καρπούς τροφής  για να προσφέρει

ξεφεύγοντας της Κόλασης.

Ευλογημένος να  είναι  ο ποιητής που ντύθηκε

με τη Κλωθώ τη χάρη κι αλαλάζει τη ζωή

με ένα σισύφειο άλμα,

λικνίζοντας τη λύπη απ' την καρδιά με έμπνευση και χάρη.

Πέμπτη, 4 Ιουνίου 2015

Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη