Τα πόδια ας γίνουνε φτερά πάνω στης γης το σώμα κι από το αίμα ένας ανθός ας βγει στο κούφιο χώμα Να ξεπηδήσει η ζωή του αγώνα το στεφάνι να βρει ξανά τη διαδρομή αυτό το καραβάνι.
Με δίχως πάλη η ζωή, παλαίστρα ξεχασμένη
κεραία από τον άνεμο σε κάδο πεταμένη
Πάρε ανέμου δύναμη και του νερού φρεσκάδα
ξεπήδησε τα εμπόδια και χτίσε την Ελλάδα.
7 Μαΐου 2018
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου