 |
| ΤΟΠΙΟ Μικτή τεχνική της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη |
Η
ποίηση είναι σκέψη. Όχι από τις μορφές και τα σχήματα που παρέχει στα κείμενα,
αλλά από τον στοχασμό, την στιγμή ακριβώς που τούτος παίρνει σάρκα και οστά. Διανοίγει την κλίμακα του πραγματικού (χώρου, χρόνου, πνεύματος, του
είναι, και του μη είναι) και αλλάζει τη ζωή, τη γλώσσα, το όραμα ή την εμπειρία
του κόσμου, τη δυνατότητα του καθενός, τη δημιουργική του διαθεσιμότητα. Από
την ώρα της γέννησής μας, εισερχόμαστε στον κόσμο των συμβόλων· μόλις
βαπτιστούμε έχουμε γίνει ένα σύμβολο απέναντι σε άλλα σύμβολα, ένας λόγος σε
σχέση με άλλους λόγους. Ζούμε σε έναν κόσμο συμβόλων· η βύθισή μας σ’ αυτόν, η
έλλειψη απόστασης από τα πράγματα, εμποδίζει ενίοτε την εκτίμηση της επίδρασης
αυτού του «συμβολικού σύμπαντος» στις καθημερινές μας αποφάσεις. Ένα γλωσσολογικό
πεδίο συνιστά ένα σύστημα συμβόλων. Τα σύμβολα κατ’ αρχάς αντιπροσωπεύουν μια
συμπυκνωμένη μορφή επικοινωνίας· προβάλλονται, εκτίθενται. Δεν πρόκειται για
αφηρημένες παραστάσεις: ένας ζυγός με δύο δίσκους συμβολίζει τη δικαιοσύνη, μια
μέλισσα το εργατικό πνεύμα, ο κλάδος ελαίας την ειρήνη... Όμως, αυτό
που φαντάζει αμφίβολη τη φιλοσοφία των ποιητών είναι πλέον γεγονός
αναγνωρισμένο από μέρους των πολλών....
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου