Ομιλία του οικονομολόγου και μαραθωνοδρόμου Κίμωνα Αποστολόπουλου κατά την παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων «ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΟΥ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη, εκδόσεις «ΔΟΝΤΙ», 2018
Καλησπέρα κι από μένα!
Δεν θα σας πω κάτι για τον Μαραθώνιο, τα είπε όλα ο καπετάνιος και ειρηνοδρόμος, Παναγιώτης Μεντζελόπουλος.
Όταν η συγγραφέας Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη μου έδωσε το βιβλίο -η Μαρία ξέρει, το χάιδεψα. Όταν το διάβασα, το αγάπησα. Είπα στη Μαρία: όταν διαβάσω το βιβλίο σου, θέλω να δω πως σε έχει επηρεάσει το γεγονός που έγινες μαραθωνοδρόμος∙ κι εκείνη μου είπε «τα περισσότερα από αυτά τα έγραψα πριν τρέξω» κι εγώ τις απάντησα: «Μαραθωνοδρόμος γεννιέσαι, δεν γίνεσαι», γιατί ο μαραθώνιος είναι τρόπος ζωής.
Το βιβλίο «ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΟΥ» για το οποίο είμαστε εδώ, δεν είναι ένα σύνολο διηγημάτων – αφηγημάτων μόνο, αλλά είναι μια καταγραφή του πολιτιστικού πλούτου της περιοχής όπου η συγγραφέας μεγάλωσε, και ο οποίος πλούτος σιγά σιγά εξαφανίζεται κάτω από την φθορά του χρόνου και την αλλαγή του πολιτισμικού μας παραδείγματος, αφού η πληροφορία παίρνει θέση της γνώσης και της αλήθειας.
Ο πολιτιστικός αυτός πλούτος φαίνεται να είναι το εναπομένων απόθεμα της χώρας∙ η πανίδα και η χλωρίδα του τόπου μας, οι μύθοι, τα τραγούδια, τα κατεστραμμένα κτίρια από την κακή ανοικοδόμηση και την εγκατάλειψη, η παρουσία στην μνήμη μας των συγγενών μας και των γνωστών μας απόντων που γεννούν αναμνήσεις κ.λ.π.
Το βιβλίο αυτό γεμίζει με την σταγόνα του την στάμνα του πολιτισμού της χώρας μας σε περίοδο ανομβρίας όπως η σημερινή. Είναι μαγιά για τις νέες γενιές που θα έλθουν, για να μη χαθεί ο σπόρος ο ελληνικός.
Η Μ. Κολοβού Ρουμελιώτη έζησε στην ύπαιθρο∙ άρα φέρνει μέσα της την ύπαιθρο. Οι τροφές που της έδωσε το κοντινό της περιβάλλον διαμόρφωσαν και το χαρακτήρα της. Διδάχτηκε τη υπομονή και όχι την ανοχή∙ να ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα. Τα άτομα -όπως η Μαρία, που διατηρούν ακόμα την επαφή τους με την Παράδοση, μπορούν αναμφίβολα να υπερασπιστούν καλύτερα την πατρίδα μας όταν οι περιστάσεις το ζητήσουν∙ αντιθέτως, τα άτομα που διακόπτουν την επαφή τους με την ύπαιθρο και τις ρίζες τους, φαίνεται να θέλουν να απαλλαγούν από την υποχρέωση απέναντι στην πατρίδα∙ κι όταν η πατρίδα τους ζητήσει αυτό το πράγμα, τότε χωρίς ενοχές μπορούν να το απαρνηθούν.
Η συγγραφέας Μ.Κ.Ρ. είναι ένα άτομο ενορατικό. Από μικρό παιδί μπορεί να δει πέρα από τον ορίζοντα. Αυτό το «πέρα» φαίνεται να την κατατρέχει από μικρό παιδί. Το βιβλίο της «Το χρυσάφι της γης μου» είναι γραμμένο με μεγάλο πόνο και η Μαρία δείχνει να υποφέρει από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας: Ανεργία, ξενιτιά, υπογεννητικότητα, οικονομική ένδεια και λοιπά προβλήματα που δημιούργησε δυστυχώς η αμφιλεγόμενη πρόοδος. Ο Έλληνας παγιδεύτηκε, δανείστηκε, ξερίζωσε αμπέλια, έκοψε ελιές, εγκατέλειψε την ύπαιθρο. Όταν ήλθε η κρίση, έγινε εύκολη λεία στην βουλιμία των αγορών. Μας λέει στο διήγημά της «Ζητείται νεανική ελπίς» στη σελίδα 94 «Τώρα η χώρα δέχεται το φιλί του θανάτου πιστεύοντας πως είναι το φιλί της ζωής» και συνεχίζει «Όχι! Το φιλί της ζωής δεν θα στο δώσουν αυτοί, θα στο δώσει η καινούργια γενιά που τώρα ανατέλλει». Ζητείται λοιπόν Νεανική ελπίς! Κι αυτή δεν θα έχει καμιά σχέση με τη δική μας γενιά που γίναμε βουλευτές-βολευτές δηλαδή του εαυτού μας, αλλά σε μια γενιά που θα διακατέχεται από το «Αιέν Αριστεύειν» όπου δεν θα έχει θέση η έριδα που μας κατατρέχει ως λαό.
Τελειώνοντας, ας είναι λοιπόν το «Αιέν Αριστεύειν» ο σπόρος, ο καλά κρυμμένος στα βάθη της ελληνικής γης , που σώζει τη δύναμη να σπάσει τον βράχο, ώστε να μη μας κυνηγούν οι Ερινύες για το ανεκπλήρωτο χρέος μας σαν Έλληνες∙ για να καρποφορήσει και πάλι η χώρα όπως έντεχνα την ζωγράφισε η συγγραφέας στο εξώφυλλο του βιβλίου της που κρατάμε στα χέρια μας.
Σας ευχαριστώ όλους για την Υπομονή σας και για την τιμή να παρευρίσκομαι απόψε στο πάνελ των ομιλητών.
18 Ιουνίου 2018
Κίμωνας Αποστολόπουλος
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου