«ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ» ένα πεζόμορφο ποίημα της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Θα σε περιμένω

Τ’ αποψινό βράδυ θα σε περιμένω. Θα ‘χω κατάλυμα  ζεστό να σε φιλοξενήσω. Φάτνη ζεστή  η ψυχή μου  να ζεσταθείς∙ στεγνή απ’ τα χτυπήματα της μοίρας, θα αναφλέξει μέσα της την αγάπη.

Θα ανάψω το τζάκι από νωρίς. Σε αναμονή η θράκα και το μοσχολίβανο. Θα σταθώ ολόγυμνος μπροστά στους ουρανούς ν’ αρμέξω το φως των αστεριών, να μετοικήσουν οι άγγελοι  μέσα μου.

Τ’ αποψινό βράδυ θα σε περιμένω. Θα σου εξομολογηθώ της ζωής την ανείπωτη αλήθεια. Τώρα που μεγάλωσα και η αθωότητα έδωσε τη θέση της στην εμπειρία του καλού και του κακού, έμαθα γιατί  δεν αντέχετε η ομορφιά της αγνότητας. Τόσα χρόνια σ’ αρένες ψεύδους, υποκρισίας, μίσους και αδικίας πολεμούσα μεταλλάσσοντας το Είναι μου.

Τ’ αποψινό βράδυ θα σε περιμένω. Μια ακόμη προσπάθεια να σε προσεγγίσω ανεβαίνοντας του δικού μου Γολγοθά το στρατί. Θα ψηλαφήσεις τις ουλές μου∙ πειστήρια ανταμοιβής της αιώνιας πάλης μου∙ θα σου δείξω  και τα φθαρμένα μου υποδήματα∙ τις πληγιασμένες  φτέρνες στα κρεμνά βράχια  στην  προσπάθεια μου ερημίτης να γίνω να ξαγναντέψω τον κόσμο από ψηλά.

Θα σε περιμένω επίσημο καλεσμένο να αναγεννηθώ  ελεύθερος, ψάλλοντας ωσαννά εν τοις υψίστοις. 

Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2018

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη