«Η ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη.'Ενα ποίημα εμπνευσμένο από το κολοβό και κατά πολλούς άγνωστο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη «Το Λάβαρον».

 

Η ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

                                                   

Ένας τρελός με αχτένιστα μακριά μαλλιά και γένι,

λαθραία, σε μια λησμονημένη πολιτεία μένει.

Του έδωσαν κορώνα στο κεφάλι να φορέσει

και μια κολλαρισμένη κόκκινη στολή

αλλά αυτός δεν γνώριζε από ραφή

κι επάνω του ανάποδα την έχει φορεμένη.

Έχει στα χέρια του ραβδί

και πάντα μόνος περπατεί.

Την τρέλα του σεργιάνι βγάζει,

λάφυρο την κρατεί

και μόνος κουβεντιάζει…

Ένα σκυλί ουρλιάζει σε μια γωνιά δεμένο∙

το φοβερίζει κι ας είναι πεινασμένο… διψασμένο…

το ραβδί μπροστά στα μάτια του κουνάει

καθώς εκείνο φοβισμένο αλυχτάει.

Καθώς τους έρημους δρόμους της πολιτείας διαβαίνει,

έναν ζητιάνο κουρελή συναπαντάει∙

έναν ζητιάνο, που από την εκκλησία γυρνούσε,

βασιλικό απ' τον Σταυρό και δυο ξερά αντίδωρα

στα χέρια του κρατούσε

και τον τρελό στα μάτια όλο κοιτούσε...

Απλώνει ο τρελός το χέρι,

τ' αντίδωρα αρπάζει

και σ' ένα γέλιο απόκοσμο ξεσπάει…

Κρύβει ο τρελός την τρέλα του 

-στην πορφυρή του φορεσιά  και στην κορώνα,

στέκει καμαρωτός φιλόσοφος στης εκκλησίας την πόρτα‧

βασιλικού κλωνιά κι αντίδωρα, στα μουλωχτά, γραπώνει...

κι άλλος ζητιάνος, τα αντίδωρα με τ' αλμυρό του δάκρυ μαλακώνει…

Τρώει το ένα για δύναμη  και τ’ άλλο,

ψίχουλα μικρά - μικρά το κάνει

στα πεινασμένα περιστέρια τo πετάει!

Μαύρο κοράκι απ' τον ουρανό, πέφτει στη γη -κακό σημάδι,

ορμάει... τα ψίχουλα  αρπάζει

κι ο τρελός χειροκροτάει…

Κι άλλος τρελός από κοντά τον πάει∙

την πλάτη του χτυπάει

καθώς με περιφρόνηση τον άμοιρο ζητιάνο ανταριάζει

με λόγια κοφτερά: «Τι περιμένεις φίλε; Ο κόσμος γέμισε τρελούς!»

και βλαστημάει… 

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

ΥΓ: Το ποίημα είναι εμπνευσμένο  από το κολοβό και κατά πολλούς άγνωστο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη «Το Λάβαρον»,   και βασισμένο επακριβώς στο  μικρό απόσπασμα που ακολουθεί: 

…όταν ο στόλος της Δημοκρατίας έλθη ενταύτα, θα τον έχωμεν βέβαιον σύμμαχον κατά του λαού, ή τον λαόν βέβαιον σύμμαχον κατά του στόλου. Θα παίξωμεν το εν εκ των δύο τούτων προσώπων, όποιον αρέσκει εις την Υ.Ε.

-  Αλλά και τα δύο είναι επικίνδυνα.

-  Το επικίνδυνον είναι το ενδιαφέρων. Εν τη πολιτική η δειλία είναι έγκλημα. Αφήσατε εμέ να πράξω, ενδοξότατε, και σας υπόσχομαι να μας χειροκροτήσωσιν.

 Πρωτοεκδόθηκε στο Λογοτεχνικό – Πολιτιστικό Περιοδικό «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ο Θεσσαλός», τεύχος 33 ΙΟΥΝΙΟΣ – ΙΟΥΛΙΟΣ – ΑΥΓΟΣΤΟΣ 2011, με τον τίτλο: «Η εξουσία της τρέλας» σελ. 106.