Τόση γνώση στο μυαλό πώς να
χωρέσει;
Σκουριασμένες ρητορείες έχω
αρμέξει!
Το ξερό μου το κεφάλι θα το σπάσω...
Τη συνήθεια να ξεχνάω θα αλλάξω.
Λέω να γίνω ο μεγάλος συγγραφέας,
της μορφώσεως, της γνώσεως το
τέρας.
Αποκόμματα διαβάζω εφημερίδων
κι όσα στόχευα ως τώρα, ουκ
οίδων.
Πιάνω, ξύνω το μυαλό μου, το σκαλίζω
και Αλφαβήτες ξενικές του κουδουνίζω.
Περπατώ και λογαριάζω... 'Όλα λάθος!
Ξεπληρώθηκε με τρέλα αυτό το πάθος!
« Μια ψείρα εδώ… μια ψείρα εκεί… μια
ψείρα παραπέρα…
Έγινε το κεφάλι μου σαν τρύπια
κουνουπιέρα!»
Τρίτη,
5 Σεπτεμβρίου 2017
Καμιά φορά η ανάγκη να εκφράσεις τα συναισθήματά σου είναι τόσο έντονη που γίνεται εξομολόγηση, γίνεται στίχος, ακόμη και σατιρικός. Γιατί όχι! Τις ώρες που σκαρώνεται ένα ποίημα, τα ζουζούνια της σκέψης είχαν όρεξη για αστεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου πραγματικά πολύ όμορφο!