ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ
Μικρό αηδονάκι σε κλουβί
πίνει νερό και κελαηδεί
παραπονιάρικο σκοπό
για της καρδιάς του τον καημό.
Βλέπει την πλάση που ανθεί
σαν μπουγαρίνι
στην αυλή
και νοσταλγεί τ’ αγγίγματα
και των ανθών φιλήματα.
«Άνθρωπε, εσύ, απάνθρωπε,
σκληρέ μαζί και άδικε
μου στέρησες την λευτεριά
μες του κλουβιού την ερημιά!...
Μα, εσύ Χριστούλη μου, καλέ,
της οικουμένης Αδελφέ,
άνοιξε την πορτούλα μου
να ευφρανθεί η καρδούλα μου‧
να πάρει φως απ’ την αυγή
της μοναξιάς μου η πληγή
να ανοίξω διάπλατα φτερά
να φτερουγήσω όπως παλιά‧
μες τ’ ουρανού τις διαδρομές
όπου’ ναι οι πύλες ανοιχτές
να πω τραγούδια στα παιδιά
πάνω στα ολάνθιστα κλαδιά!...»
5/ Μάη / 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου