"ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΣΠΊΤΙΑ" μια ωραιότατη ποιητική αφήγηση συνταιριασμένη με καταπληκτικά υφαντά δια χειρός Ρένας Χριστοδούλου

Τα παλιά σπίτια είχαν άλλη μυρωδιά!!!!!

Από έξω μύριζαν ασβέστη κι άρωμα από τα  λουλούδια!!!

Μύριζαν πάστρα και έβλεπε όλη η γειτονιά τί έκανε κάθε νοικοκυρά!!!

Τότε δεν μας άρεσε και βιαζόμασταν να πάμε στις πολυκατοικίες να απομονωθούμε.

Πού να ξέραμε τί μας περίμενε!!!!!!!

Στα παλιά τα σπίτια, οι μυρωδιές ανακατεύονταν!

Ήξερες τί φαγητό έκανε η διπλανή σου!

Κι αν δεν σου άρεσε το δικό σου, μπορούσες να πεταχτείς στο άλλο σπίτι για ένα μεζεδάκι!!

Τώρα ποια πόρτα να χτυπήσεις ;

Κι άντε τη χτύπησες, ποιος θα σου ανοίξει, θα σε βάλει μέσα και θα σε φιλέψει κιόλας;

Τα παλιά τα σπίτια είχαν δική τους φωνή!

Οι μεντεσέδες έτριζαν κάθε που άνοιγε μια πόρτα και ήξερες ότι κάποιος έρχεται.

Πεταγόσουν έξω όλο χαρά να τον καλωσορίσεις πριν δεις ποιος είναι!!!!

Τώρα κοιτάς από το ματάκι πρώτα και μετά ανοίγεις, αν ανοίξεις!!!!!!

Στα παλιά τα σπίτια οι θόρυβοι ανακατεύονταν!

Οι μεντεσέδες, μιλούσαν με τα πατώματα!!!!!

Ήξερες σε ποιο σκαλοπάτι να πατήσεις για να μη τρίξει, ήξερες ποιο σανίδι θα υποχωρούσε και το απέφευγες !!!

Τώρα ακούς τα πάντα , όλες τις ώρες!!

Πάνω, κάτω, αριστερά και δεξιά!!!!!!!

Δεν μπορείς να αποφύγεις τίποτα!!!!

Σαν παιδιά παίζαμε άφοβα στην αλάνα, ναι την πρόλαβα την αλάνα και κανένας δεν νοιαζόταν να μας φωνάξει.
Όλα τα παιδιά ήταν για όλες τις μάνες το ίδιο!!
Με μια ματιά ήξεραν πού βρισκόμασταν και πού παίζαμε!!
Μαζί με τα δικά της η κάθε μία, πρόσεχε και τα υπόλοιπα!!!!!
Τώρα στα διαμερίσματα βρήκαμε την " ησυχία " μας!!!
Κανένας δεν μας ξέρει και κανέναν δεν ξέρουμε!!!!!

Οι γλάστρες είχαν κάθε λογής λουλούδια!!
Όλο το χρόνο!!!
Ήξερε η γιαγιά μου και τα μεγάλωνε, τα πότιζε , τα μιλούσε κι αυτά της ανταπέδιδαν την αγάπη τους και τη μυρωδιά τους!!!!

Οι δρόμοι είχαν δέντρα, αλλά δεν μας άρεσε που έπεφταν τα φύλλα και γέμιζαν τις αυλές!!
Τα βράδια καθόμασταν έξω κι απολαμβάναμε τη δροσιά τους και το άρωμά τους.
Τώρα απολαμβάνουμε τη δροσιά του κλιματισμού και τα αρώματα από τα αιθέρια έλαια!!
Τώρα δεν έχουμε αλάνα και χωματόδρομους,  απολαμβάνουμε τους τσιμεντένιους δρόμους που μόνο καθαρούς δεν τους λες.

Ανεβαίναμε και στις ταράτσες να δούμε το ολόγιομο φεγγάρι!!!
Μεγάλο σαν ταψί!!!!!

Τώρα αν ανεβούμε στην ταράτσα , θα δούμε το δάσος από τις δορυφορικές κεραίες!!!

Ένα δάσος από ταψιά!!

Μα πόσο χρονών έγινα καλέ κι αναπολώ το παρελθόν;

Αφού έζησα τον προηγούμενο αιώνα, θα μαι δεν θα μαι ίσα με το Λευκό Πύργο;;;;;

Μπήκα στο μπλογκοσπιτάκι μου να σας δείξω την καινούργια μου δημιουργία και με έπιασε νοσταλγία .

Πόσο μου θύμισε το παλιό μου σπιτάκι!!

Ντεν έχω άλλους τοίχους καρντιά μου , τα κρεμάω στις πόρτες τώρα 🤣🤣

Τα σπίτια στις γειτονιές ήταν το ένα δίπλα στο άλλο, να έτσι όπως τα βλέπετε!!
Στη μέση το δικό μας κι αριστερά και δεξιά των θείων μου.
Όλη η οικογένεια μαζί για αμέτρητα χρόνια!!!!
Σίγουρα εσείς οι φίλες και οι φίλοι,  θα τα προλάβατε, για τις νεώτερες γενιές τα λέω!!!

Μιας και τα κουβάρια που είχα, άρχισαν να διαμαρτύρονται από την κλεισούρα τόσα χρόνια στο μπαούλο, είπα να τα αξιοποιήσω μαθαίνοντας ταπισερί!!!!
Υφαντική σε τελάρο!!!!

Κι έτσι αρχίσανε όλα .
Με το στημόνι και το υφάδι!!!!!
Κι όσο ύφαινα, τόσο θυμόμουν το παλιό μας σπιτάκι και την αλάνα.

Είπαμε, παραμεγάλωσα φαίνεται, αλλά δεν πειράζει, όσο μαθαίνω είμαι ακόμα μαθήτρια!!!!!
Λέω στις εγγονές μου ότι πάω στο σχολείο κ αυτές διαμαρτύρονται λέγοντας ότι δεν υπάρχουν σχολεία για τους παππούδες και τις γιαγιάδες!!!!

Εσείς τί λέτε, υπάρχουν;
Έχει ηλικία η μάθηση;


  ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΙ ΟΛΕΣ ΚΑΛΑ!!!!!!!

http://diaheiros.blogspot.com