Πέντε ποιήματα του Τόλη Νικηφόρου

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΦΩΣ

υμνώ το φως 

για να εξορκίσω το σκοτάδι 

γιατί πίσω απ’ το κόκκινο 

και το βαθύ γαλάζιο 

κυλάει ένα ποτάμι θλίψης

υμνώ το φως 

σαν χάδι στο παιδί

που ακόμα ελπίζει μέσα μου 

σαν κάποια λύτρωση 

απ’ τα πολλά μου τραύματα

υμνώ το φως 

γιατί είμαι πλάσμα του βυθού 

που απώλεσε τον ουρανό 

και τον αναζητά 

και τον επικαλείται απελπισμένα

υμνώ το φως 

για το φως πηγάζει μέσα μου 

γιατί δεν έχω άλλη πατρίδα

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΦΩΣ

από λέξη σε λέξη 

από εικόνα σε εικόνα 

στα τραύματά μου επάνω 

ακροβατώντας

ως κάτι μακρινό και ανέγγιχτο 

στα τρίσβαθα της μνήμης

ο νους μου έχει μάθει από παλιά 

με συνειρμούς και άλματα 

ν’ αυτονομείται και να ταξιδεύει 

αιφνίδια ν’ ακολουθεί 

δικές του μυστικές διαδρομές

σε κάθε επικίνδυνη στροφή 

αναζητώντας 

σε κάθε σκοτεινή παγίδα ή βάραθρο 

παρήγορο 

λυτρωτικό 

ένα πρώτο φως

Η ΔΙΨΑΣΜΕΝΗ ΑΒΥΣΣΟΣ

δεν φτάνει η γνώση 

οι συγκινήσεις, τα ταξίδια 

όλα όσα έζησα 

και κέρδισα ή έχασα 

στην περιπέτεια της ζωής μου

το αίμα μου δεν φτάνει 

όσα έγραψα 

κι όσα ποτέ θα γράψω 

τα πάθη και τα λάθη μου 

η αγάπη που μου δόθηκε 

κι εκείνη που σαν μυστική πηγή 

δεν έπαψε ποτέ μέσα μου να αναβλύζει

αυτό το χάσμα 

το απύθμενο κενό 

στα παιδικά μου χρόνια 

θα κλείσει μόνο με τον θάνατο

με την ψυχή μου μόνο 

θα ξεδιψάσει η άβυσσος

ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ

να αποδεχτείς τη ματαιότητα 

το σκοτεινό μηδενικό 

που καθημερινά στα βήματά μας ενεδρεύει

να ζήσεις πάντα διψασμένος 

ερωτευμένος με τα θαύματα 

λες κι είσαι δεκαοχτώ χρονών 

λες και δεν πρόκειται αύριο 

να γίνουν όλα στάχτη 

ή ακριβώς γι’ αυτό

όχι λοιπόν στη ματαιοδοξία 

και ναι στα εκστατικά 

στα θαμπωμένα μάτια 

ναι στο μολύβι που επιμένει 

ένα μολύβι που πεθαίνει 

ανυπότακτο

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΟΣ 

κάτι σαν άγγιγμα ή χαμόγελο 

κάτι σαν φύλλο

να είσαι καλός 

ανυπεράσπιστος 

μπροστά στην αθωότητα 

εκστατικός 

μπροστά στο θαύμα 

αιώνια πιστός στην ουτοπία

στη χώρα που δεν έχει δρόμο 

στον δρόμο που δεν έχει τέλος 

στο τέλος που δεν έχει ελπίδα

να είσαι καλός

Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938, σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και εργάστηκε κυρίως ως σύμβουλος εσωτερικής οργάνωσης στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Ως τώρα έχουν εκδοθεί 32 βιβλία του, 19 ποιητικά και 13 πεζογραφίας. Το 1989 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μυθιστορήματος Επιστημονικής Φαντασίας από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για το παραμύθιΣοτοσαπόλ ο χρυσοθήρας και το 2009 το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων Ο δρόμος για την Ουρανούπολη.

http://diastixo.gr/logotexnikakeimena