Δως μου
το χέρι
και
κράτα σφικτά
της
ζωής μου το χάρτη
να
εναποθέσω τα ονειρέματα
στα
μυρωμένα βράδια.
Δως μου το χέρι
μαζί να κρατηθούμε
ψυχές αχώριστες
το Γολγοθά ν’ ανέβουμε
κι απ’ το αψηλότερο σκαλί
ν’ γιγαντέψουμε
τα λούλουδα π’ ανθίζουν.
Δως
μου το χέρι
μαζί
να ζεστάνουμε τ’ αηδόνια
που τη
ζωή τραγούδησαν
σαν
δυο ψυχές που έμαθαν
τον
πόνο να σφυρηλατούν
και τ’
άστρα ν’ αγκαλιάζουν.
Δως μου το χέρι!
Σαν με κρατάς και σε κρατώ,
τίποτα δε φοβούμαι!
μόνο ευωδιάζει η ψυχή
με τ’ άρωμα της Άνοιξης..........
21 Μαρτίου 2015
(Προσωπογραφία και στίχοι Μαρίας Κολοβού – Ρουμελιώτη)
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου