Περιεκτικές εντυπώσεις του Λάσκαρη Π. Ζαράρη για το βιβλίο «ΑΛΦΕΣ» της Μαρίας Κολοβού- Ρουμελιώτη, εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ-Πάτρα, Δεκέμβριος 2016.

Αγαπητή κυρία Κολοβού καλησπέρα σας!

Σας ευχαριστώ ολόψυχα για την τιμητική προσφορά του βιβλίου σας με τίτλο «Άλφες», που ομολογώ πως κατά την περιδιάβαση στις σελίδες του ακούμπησαν ήρεμα και γαλήνια η ψυχή μου και ο νους μου, ως κουρασμένοι στρατοκόποι από την κάψα της σύγχρονης, μπερδεμένης, σκοτεινής και τελικά εφιαλτικής και ανόνειρης εποχής μας.

Αυτό το δροσερό αεράκι που εισέπνευσα στις σελίδες σας, η τρυφερή και διακριτική ματιά που ξέρει πώς να διαφεντεύει τις σκέψεις κάθε φορά που η εσωτερική φωνή και η συνείδηση βρυχάται ως πεινασμένο θηρίο, με έκανε να αναρωτηθώ για πολλά πράγματα στη ζωή μου. Κυρίως για την αγάπη και τη ζεστασιά ενός παλιού, απλού, αξέχαστου όμως και βαθιά ανθρώπινου κόσμου, που ότι απέκτησε το απέκτησε με εξαιρετικό σωματικό και ψυχικό κόπο, χωρίς ποτέ να φοβηθεί να πει την αλήθεια και να στηριχτεί στη δική του δύναμη αποκλειστικά και στην ηθική ανεξαρτησία, πέρα από τις συμβάσεις της κλειστής κοινωνίας, οι οποίες προόριζαν τη γυναίκα, κάθε γυναίκα -μάνα κόρη σύζυγο-, σε πρόσωπο αέναου μαρτυρίου. Ο πλούτος του λαογραφικού υλικού που χρησιμοποιείτε και η ζωντάνια της έκφρασης και της γλώσσας -παρόλες τις εκτενείς περιγραφές σας και τις επώδυνες θλιβερές καταστάσεις του γενεαλογικού δέντρου της ηρωίδας σας και της αμείλικτης μοίρας των περισσότερων πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών σε μάκρος της δεκαετίας- έρχεται να πέσει σαν βάλσαμο στην πληγή το ειδικό βάρος της ευαισθησίας, που τυχαίνει να διαθέτουν οι ποιητές που γράφουν ταυτόχρονα σε πεζό λόγο. Έτσι ακριβώς εξισορροπούνται τα γεγονότα κι οι καταστάσεις όταν η πλοκή δεν διαθέτει τον κινηματογραφικό προσανατολισμό περιπετειών και ιστοριών για εύκολη κατανάλωση, αλλά τον ισχυρό δεσμό παρελθόντος παρόντος και μέλλοντος, όπου η περιπέτεια της σκέψης είναι πιο ωφέλιμη για τον αναγνώστη, χαράζοντας μέσα του μια εκπληκτική και απρόβλεπτη διαδρομή.

Με αμέριστη εκτίμηση

Λάσκαρης Π. Ζαράρης