Ω
ξενιτιά αθάνατη, του
πόνου θυγατέρα!
Χαμογελούν οι
θάνατοι, σε σένα
νύχτα-μέρα!
Κόρη που
κλαίει και γελά
ομπρός στο νιό
φεγγάρι!
Φωτιές, θυμιές
από ψηλά, κι ο ήλιος
παλικάρι!
Ελλάδα, Κύπρος
σου μιλούν με
θάρρος ικεσίας!
Χαμόγελα Οργής
σιωπούν, μορφές Αχερουσίας!
Αχερουσίας με
κραυγές, ειλώτων δουλωμένης!
Σημαίνει τ’
Άστρου η χαραυγή,
μορφή θεάς κρυμμένης!
Μοιάζει ωσάν
την Αθηνά, ωσάν
την Αφροδίτη!
Ελλάδα-Κύπρος συνοδιά
με φως από
την Οίτη!
Την Οίτη
και τον Όλυμπο,
την Πάφο την
καημένη!
Αλήθεια ορμή
τ’ Απόλυτου, νεράιδα
θυμωμένη!
Νεράιδα, πλάσμα
ξωτικό, θεά της
Ανταρσίας!
Και ξάφνου
στήσανε χορό, θυμιές
της Απουσίας!
Της Απουσίας
απ’ τη γη κι από
το άγιο χώμα!
Αντίλαλος, τρανή
Οργή, στης λευτεριάς
το δώμα!
Κόρη-Μητέρα της
Οργής, Ελλάδα αντρειωμένη!
Λεβεντονιά νιας
εποχής, Κύπρος η
ξακουσμένη!
Ψέλνει τραγούδι
της Οργής, τραγούδι
της Ανάγκης!
Ψιχάλες Νιότης
συ σκορπείς, στης
ξενιτιάς τις ράγες!
Τις ράγες
που σε οδηγούν,
τρένο της Ιστορίας!
Ω
μαγεμένα των αετών,
φαντάσματα θυσίας!
Ναός της
ζήσης; Θάλασσα, με τ’ Ουρανού
το γαίμα!
Πανώρια σαν
την Άνασσα την
Πόλη, φως και
ψέμα!
Το φως
της, μου χαμογελά,
το ψέμα με
τρομάζει!
Το ψέμα
είναι η αντηλιά,
που τις Οργές
«αρπάζει»!
«Αρπάζει» όνειρου
μορφές, σημάδι άγιου
μύρου!
Από της
Πόρνης τις κραυγές,
που ψέλνουνε με
ζήλο!
Που ψέλνουνε,
για το Χριστό,
κλαίνε για τις
εικόνες!
Κομίζοντας Οργής
αετό και τ’
άστρα στους αιώνες!
Ω
ξαστεριά μου, ξύπνησε,
με όπλο σου,
τη Γνώση!
Κύπρος κι
Ελλάδα δάκρυσε, ψυχή
που θ’ ανταμώσει!
Ω! Θ’
ανταμώσει με τιμές
και λεβεντιάς πορφύρες!
Φωτιές Οργής
τρανές πνοές και
θυμωμένες μοίρες!
Οι μοίρες
της Αποκοτιάς, τ’
Αιώνα κόρες θείες!
Γέλιο πομπής
πα’ στα βουνά,
σε Δήμου εκκλησίες!
Ελλάδα μου,
σε προσκυνώ, Κύπρος
μου, σε θαυμάζω!
Θα πιω
του Όλυμπου πιοτό,
τ’ Όνειρο σαν
δαμάζω!
Το Όνειρο
τρανή γιορτή, μια
χώρα δίχως δάκρυ!
Χαμόγελου οι
σταυραετοί κι η
ξενιτιά στην άκρη!
(Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ 4ου ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΚΥΠΡΙΩΝ (ΕΠΟΚ)-ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ -«ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ»!- 2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου