«H ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ» της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη

(Στίχοι αφιερωμένοι στο σύζυγο μου και πατέρα των παιδιών μας)

Μια κόρη που την έλεγαν Μαρίτσα
στο παραθύρι αγνάντευε
φορώντας χρυσοκέντητα  στολίδια˙
το νιο επρόσμενε να έρθει να την πάρει,
σε μια ονειρεμένη πολιτεία να την πάει.
Στο παραθύρι στέκει κι αγναντεύει
και το μυαλό της βασανίζει κι όλο λέει:
«Άλλους τους σέρνει η στεριά...
κι άλλους  η θάλασσα...»

Μια κόρη που την έλεγαν Μαρίτσα
κι ένας νιος που τον φωνάζαν Γιάννη,
μαζί, χέρι με χέρι προχωράνε
για μια ονειρεμένη πολιτεία πάνε˙
και η θεά του Έρωτα με το σταμνί
γλυκό μεθυστικό κρασάκι τους κερνάει
και μεθυσμένους σε χρυσό κλουβί
τους δυο μαζί κρατάει.
Κι ο ένας λέει στον άλλον καθώς κοιτιούνται:
«Αλλού μας πάει η ζωή...
κι αλλού ο έρωτας!».

Μια μάνα που τη λεν Μαρίτσα,
στο μπαλκονάκι στέκει κι αγναντεύει
τον άντρα της που τον φωνάζουν Γιάννη
κι έχει βγει με τα παιδάκια τους σεργιάνι.
Στο μπαλκονάκι στέκει κι αγναντεύει
κι η χαρά τραγούδι λέει:

«Ένα! Δύο! Τρία!
Ρίξε μήλο! Πιάσε μήλο!!!
Τα παιδάκια μου βγήκαν σεργιάνι
μες την αγκαλιά του Αϊ- Γιάννη
κι η  καλή τους μανουλίτσα,
προσευχή στην Παναγίτσα».

Μια μάνα που τη λεν Μαρίτσα,
κι ένας πατέρας που τον φωνάζουν Γιάννη,
κάθονται στο ακρογιάλι˙
τη θάλασσα αγναντεύουν και τα κύματα,
το καράβι που αρμενίζει μεσοπέλαγα.
Προσευχή στην Παναγία
που τη λεν κι αυτή Μαρία
λένε οι δυο τους με αγωνία
βλέποντας την τρικυμία.

«Ένα... Δύο... Τρία…
Τρία παιδιά στην θάλασσα!
Θεέ μου, φύλαξέ τα!!!
Παιδάκια ροδομάγουλα, με γάλα αναθρεμμένα!
Δώσε Χριστέ  μου διαταγή
στης θάλασσας το κύμα
και στου ουρανού τα σύννεφα,
αλλού να ταξιδέψουν
να πάνε στ’ άγρια βουνά,
στα άγρια μονοπάτια,
εκεί, που μάνες δεν θωρούν
παιδιά δεν σεργιανούνε».

Ο Χριστός κι ο Αϊ Γιάννης
στα χέρια τους κρατούν το κύμα.
Η θάλασσα ημερεύει. Γίνεται λάδι!

Ένα! Δύο! Τρία!!!
Τρία παιδιά στης ακροθαλασσιάς την άμμο
πανέρια κρατούν στα χέρια τους
γεμάτα φύκια και ψάρια…
Δυο αγκαλίτσες με φιλιά
-ο Γιάννης κι η Μαρίτσα-
τα παίρνουν φεύγοντας μακριά
για άλλη παραλία!!!

Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη 

Οι στίχοι ανήκουν στην ανέκδοτη ποιητική συλλογή:«H ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ»