Ξεστράτησα στο
μονοπάτι της ζωής μου,
έψαξα να βρω
τις σπηλιές των δράκων
αυτών που
είχαν τα παραμύθια μου.
Η σπηλιά
ήταν κλειστή απ’ το μεγάλο βράχο.
Βρήκα μια
χαραμάδα και μπήκα.
Σκοτάδι, φώναξα
και ούρλιαξα, τίποτε.
Είχε σκοτεινιάσει,
η χαραμάδα κρύφτηκε,
και ξέμεινα
μονάχη συζητώντας με τα βράχια.
Μου είπαν τα
μυστικά τους, τους είπα τον πόνο μου.
Και το πρωί
η χαραμάδα,
μου έδειξε
το δρόμο της επιστροφής.
Γύρισα, θλιμμένη,
απορημένη, γιατί;
Η χαραμάδα
μου είχε πει την αλήθεια,
κι εγώ την
πίστεψα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου